روزشمار

شنبه 11 مهر 1360؛ سیصدوهفتادمین‌وهفتمین روز جنگ تحمیلی

معصومه عباسی
66 بازدید

با آتش سلاح سنگین دشمن در آبادان، هفت نفر شهید و 27 نفر مجروح شدند و یک خانه تخریب  و به چند خانه، خودرو و موتورسیکلت آسیب رسید.[1]

با آتش نیروهای ژاندارمری در خسروآباد، 15 نفر از نیروهای دشمن کشته و یک محل تجمع دشمن در فاو منهدم شد و به یک موضع خمپاره‌انداز خساراتی وارد شد.[2]

در تبادل آتش بین نیروهای دشمن و نیروهای ایران در جبهه مقابل اهواز، یک نفر از افراد خودی شهید و شش نفر مجروح شدند.[3]

با آتش نیروی دریایی ارتش در بخش اشغالی خرمشهر، یک موضع خمپاره‌انداز منهدم و تعدادی از افراد عراقی کشته یا مجروح شدند.[4]

صبح امروز، ۱۶۰ نفر از نیروهای سپاه پاسداران، ارتش و پیشمرگانِ مسلمان کُرد برای ورود به بوکان (آذربایجان غربی) که در دست ضدانقلاب است، از سه محور جنوب: سقز (استان کردستان) ـ بوکان، شمال: میاندوآب (آذربایجان غربی) ـ بوکان و شرق: شاهین‌دژ (آذربایجان غربی) ـ بوکان، عملیاتی آغاز کردند. با پیشروی رزمندگان در محور جنوبی، ارتفاعات مشرف به این محور آزاد شد و در ساعت 1:30 بامداد، ارتفاعات نعل‌شکن (مشرف به بوکان) پس از دو سال به دست نیروهای ایران افتاد. در این محور، چهار نفر از نیروهای سپاه بر اثر مین مجروح شدند و سایر نیروها تا ساعت ۴ صبح به ورودی شهر رسیدند. در ساعت 7:30 صبح نیروهای خودی به طرف شهر حرکت کردند. با ترک عناصر ضدانقلاب از شهر، درگیری شدید در اجرای عملیات رخ نداد و فقط هنگام پاک‌سازی شهر، سه نفر از نیروهای ایران توسط ضدانقلاب به گروگان گرفته شدند که اجساد این افراد چند روز بعد در حاشیه بوکان کشف شد. آثار شکنجه روی پیکر این افراد مشهود بود. ساعت 8:15، بوکان به تصرف کامل نیروهای سپاه و ارتش درآمد و پاک‌سازی شد. در ساعت 14، ضدانقلاب در غرب بوکان در چند نقطه عملیات تروریستی چریکی انجام داد که با واکنش نیروهای سپاه و ارتش تعدادی از آنان کشته و زخمی شدند و 20 نفر نیز به اسارت درآمدند و مابقی از منطقه متواری شدند. در پاک‌سازی شهر شماری از اعضای حزب دمکرات، دستگیر و مقداری اسلحه و مهمات به دست آمد.[5]

خودرو سپاه پاسداران در روستای داش‌بند (بیست‌کیلومتری جاده بوکان به میاندوآب) مورد هدف اعضای حزب دمکرات کردستان قرار گرفت و شش نفر از نیروهای سپاه و بسیج شهید شدند. [6]

 در روستای قره‌موسی‌لو (سی‌کیلومتری بوکان به میاندوآب)، به خودرو حامل سرهنگ حسن آبشناسان و تعدادی از نیروهای ارتش تیراندازی شد. در این حادثه، راننده خودرو (سید محمد بیدوا) شهید و یک نظامی مجروح شد.[7]

 تعدادی از افراد کومله و حزب دمکرات در ساعت ۹ صبح، جاده‌های خروجی مهاباد (آذربایجان غربی) را مسدود و به مقر نیروهای سپاه پاسداران تیراندازی کردند. با واکنش نیروهای سپاه پنج نفر از ضدانقلاب کشته و تعدادی زخمی شدند.[8]

 در خیابان فرمانداری بانه (کردستان) یک نارنجک دستی به‌طرف یکی از پیشمرگان مسلمان کُرد پرتاب شد که براثر انفجار، وی مجروح شد. در این حادثه چند نفر دستگیر شدند.[9]

 تیراندازی افراد مسلح به نیروهای پاسگاه دانیکش (روستایی در جنوب غربی سنندج) سبب جراحت یک سرباز شد.[10]

اقدامات ضدانقلاب در تهران و شهرستان‌ها ادامه داشت: در ساعت 16:45، یک پاسدار در خیابان پالیزی تهران به وسیله سه نفر سرنشینان مسلح یک دستگاه خودرو بدون شماره مجروح شد که در بیمارستان رویال (رسالت) به شهادت رسید؛ در ساعت 19:45، یک خودرو در خیابان امیرآباد تهران (کارگر) با تهدید اسلحه به سرقت رفت؛ در ساعت 19:5، دو مرد که لباس زنانه به تن داشتند، با پرتاب دو بطری محتوی بنزین، خودرویی را که جنب بانک کشاورزی لنگرود پارک شده بود، به آتش کشیدند؛ در ساعت 10، بر اثر تیراندازی افراد مسلح در فلکه فدائیان اسلام گرگان، یک نفر مجروح شد؛[11] در مشهد تعدادی از اعضای منافقین در مقابل بیمارستان قائم (خیابان احمدآباد) تظاهرات کردند و شعارهایی برضد نظام جمهوری اسلامی سر دادند. این افراد پیش از رسیدن نیروهای انتظامی از محل متواری شدند؛ دو نفر از منافقین با حمله به نگهبان درِ ورودی پاسگاه کلانتری ۵ مشهد (در کوی چهارصد دستگاه میدان آزادی)، وی را خلع‌سلاح و از محل فرار کردند. با تعقیب مأموران پاسگاه، این دو نفر دستگیر شدند؛ در زنجان نیروهای ضدانقلاب با تیراندازی به خودروی سپاه پاسداران، دو سپاهی را مجروح کردند؛ در جاده لاکان ـ رشت (گیلان) نیروهای ضدانقلاب از داخل یک خودرو به کتابخانه ابوذر تیراندازی و یکی از اعضای کتابخانه را مجروح کردند و از محل متواری شدند؛ در اهواز 2 خانه تیمی ضد انقلاب کشف و دو نفر دستگیر شدند. از این دو خانه، چند نارنجک جنگی، مواد منفجره، چند بمب دست‌ساز، وسایل ساخت بمب و تعدادی نشریه، کتاب و نوار کشف و ضبط شد.[12]

اعضای شورای عالی دفاع و فرماندهان ارتش در حسینیه جماران با امام خمینی دیدار کردند. رهبر انقلاب در این دیدار، ضمن تسلیت شهادت چند نفر از فرماندهان (حادثه سقوط هواپیما در 7 مهر)، درخصوص لزوم وحدت نیروهای مسلح و حمایت مردم و ارتش از یکدیگر و مسائل مربوط به جنگ سخنانی ایراد کردند.[13]

کویت پس از ادعای بمباران تأسیسات نفتی این کشور توسط جنگنده‌های نیروی هوایی ایران،  سفیر خود در تهران را برای مشورت فراخواند. در غیاب سفیر کویت، کاردار این کشور در تهران به وزارت امور خارجه، احضار و یادداشت دولت ایران به وی تسلیم شد. در این یادداشت دولت ایران ضمن تأکید بر احترام به تمامیت ارضی کشور کویت، حمله هواپیماهای ایرانی به تأسیسات نفتی ام‌العیش را تکذیب کرد.[14]

صدام حسین در دیدار با هیئت‌های خارجی (بازدیدکنندگان نمایشگاه بین‌المللی بغداد) ادعاهای پیشین عراق درخصوص حاکمیت بر اراضی خوزستان (به‌ویژه آبادان و خرمشهر) و رودخانه اروندرود را تکرار کرد.[15]

عبدالله بن عبدالعزیز (نایب دوم نخست‌وزیر عربستان سعودی) ضمن دیدار از عراق و سوریه، تلاش کرد بین دو کشور میانجی‌گری کرده و سوریه را به تغییر موضع خود به سود عراق تشویق کند.[16]

20 دانشجوی هوادار منافقین با حمله به ساختمان مرکـز فرهنگی ایران در پاریس، اسناد و مدارک این مرکز را نابود کردند. در این حمله سه نفر از کارکنان مرکز مجروح شدند.[17]

9 خودرو حامل جنگ‌افزارهای سبک از اردن وارد عراق شد.[18]

8 لوکوموتیو و 14 واگن قطار از بندر شیخ کویت عازم عراق شد.[19]

[1]. بهروزی، فرهاد، تقویم تاریخ دفاع مقدس، ج14: شکست حصر، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1388، ص349.

[2]. همان.

[3]. همان.

[4]. همان، ص350.

[5]. ایزدی، یدالله، روزشمار جنگ ایران و عراق، کتاب پانزدهم: آزادسازی سرزمین‌های ایران، گام اول، عملیات ثامن الائمه، تهران: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، 1396، ص1158 و 1159.

[6]. همان، ص1160.

[7]. همان.

[8]. همان.

[9]. همان.

[10]. همان.

[11]. بهروزی، فرهاد، تقویم تاریخ دفاع مقدس، ج14: شکست حصر، ص 352.

[12]. ایزدی، یدالله، روزشمار جنگ ایران و عراق، کتاب پانزدهم، ص1160 و 1161.

[13]. همان، ص1157.

[14]. همان، ص1161 و 1162.

[15]. همان، ص1162.

[16]. بهروزی، فرهاد، تقویم تاریخ دفاع مقدس، ج14، ص373.

[17]. ایزدی، یدالله، روزشمار جنگ ایران و عراق، کتاب پانزدهم، ص1165.

[18]. همان، ص1181.

[19]. همان.