روزشمار
سهشنبه 4 آذر 1359؛ شصتوپنجمین روز جنگ تحمیلی
مریم بیاتلوئی
253 بازدید
ساعت 7:30 توپخانه دشمن در دارخوین آبادان، مواضع نیروهای ایران را بمباران کرد. اهواز زیر آتش توپخانه قرار گرفت که باعث تخریب ایستگاه آتشنشانی شهر و چند ساختمان در خیابان خاقانی شد [1].
در جبهه سوسنگرد و جبهه غرب براثر تیراندازی نیروهای ارتش، خسارات زیادی به دشمن وارد شد.
هلیکوپترهای هوانیروز در منطقه سوسنگرد چهار تانک، شش عراده توپ و هشت سنگر دشمن را منهدم کردند و حدود بیست نفر از نیروهای دشمن را به هلاکت رساندند.
تعدادی از نیروهای پیاده زرهی دشمن که قصد پیشروی به روستای گلبهار در سوسنگرد را داشتند، با آتش توپخانه و خمپارهاندازهای ارتش مجبور به عقبنشینی شدند.
توپخانه ایران مواضع دشمن در سرخهقلعه و سرخهصالح شوش را زیر آتش گرفتند و دو تانک، دو پست دیدهبانی، دو خودرو، دو نفربر زرهی و تعدادی چادر را منهدم کردند.
توپخانه ایران مواضع دشمن در منطقه مارد و سلمانیه در خاک عراق را بمباران کرد که 47 دستگاه خودرو منهدم و 57 عراقی کشته شدند. براثر آتش نیروهای ایران در منطقه جنوب، چهار عراده توپ خودکششی، یک سنگر، یک چادر مهمات، یک تریلی، یک قبضه تیربار و یک پاسگاه مرزی در جنوب پاسگاه فکه منهدم شد.
براثر حمله هوایی ایران به مواضع موشک سام ـ6 و منابع نفتی در جنوب کرکوک عراق، خساراتی به مواضع عراق وارد شد. همچنین جنگندههای هوایی در حمله به پایگاه کرکوک، تعدادی واگن حامل مهمات، نه مخزن بنزین هواپیما و تعدادی هواپیما روی باند و محوطه پارکینگ را منهدم کردند.
جنگندههای نیروی هوایی ارتش در ساعت12 مواضع دشمن در مناطق فاو، امالرصاص در خاک عراق، غرب خرمشهر و پادگان دژ خرمشهر را بمباران و خساراتی به دشمن وارد کردند و سالم به پایگاهها برگشتند.
در حمله هوایی ایران به نیروهای دشمن در غرب اروندرود و شمال غربی خسروآباد آبادان و شمال شرقی خرمشهر خساراتی به دشمن وارد شد.
نیروهای ایرانی مستقر در ارتفاعات کورهموش سرپلذهاب بهشدت با دشمن درگیر هستند.[2]
ساعت 13 دو فروند میگ عراقی به روستا سرآبباغ (در حوزه پاسگاه آبدانان ایلام) حمله کردند که چهار نفر شهید و یازده نفر مجروح شدند و 32 خانه مسکونی ویران شد.[3]
ساعت 15:30 چهار فروند هلیکوپتر عراقی در آسمان روستای شمیریه، از توابع آبادان، ظاهر شدند که با تیراندازی نیروهای ایران از منطقه دور شدند.
با ادامه درگیری در جبهههای آبادان، گروهی از نیروهای ایران با پشتیبانی آتش توپخانههای ارتش به مواضع دشمن در محور جاده آبادان ـ ماهشهر نفوذ کرده و تلفاتی به دشمن وارد کردند.
ساعت 16:45 یک فروند میگ عراقی به قرارگاه نیروی زمینی ایران در جنوب کشور حمله کرد و براثر تیراندازی ضدهواییهای ایران مجبور به فرار شد و درحال فرار پنج عدد راکت به اطراف قرارگاه پرتاب کرد که هیچکدام از آنها عمل نکردند.
براثر حمله نیروی هوایی ایران به پادگان صلاحالدین در شمال شرقی اربیل چادری که هلیکوپترهای عراق زیر آن پنهان شده بودند، منهدم شد. دو انبار مهمات و تعدادی خودرو دشمن هم با حمله هوایی ایران به یکی از پادگانهای غرب سلیمانیه از بین رفتند.
ساعت 18 بین افراد سپاه پاسداران و ضدانقلاب خوانین قشقایی (خسروخان و ناصرخان) در جنوب آبکوه در استان فارس در محل استقرار خوانین قشقایی، درگیری به وجود آمد که دو پاسدار مجروح و دو نفر از افراد ایل کشکولی (از طوایف ایل قشقایی) کشته شدند.
ساعت 21 در اثر درگیری یگانهای نیروی دریایی ایران با دشمن در خرمشهر، دو نفر شهید و دو نفر زخمی شدند.
ساعت 23 نیروهای دشمن به مأموران ژاندارمری مستقر در ارتفاعات ملکشاهی و ارکواز، از توابع مهران، حمله کردند.
با آتش توپخانه ایران در بندر فاو در خاک عراق، یک ایستگاه رادار ثابت، چند دکل مخابراتی و حدود دو کیلومتر از خطوط ارتباطاتی دشمن منهدم شد.
در محور حلفانیه و بستان ده خودروی نفربر و جیپ دشمن 50 درصد آسیب دیدند و دو تانک منهدم شد.[4]
ارتش عراق به منظور تقویت آتش نیروهای خود در غرب ایران، ده قبضه توپ سنگین خودکششی بهوسیله خودروهای گردان50 توپخانه صحرایی، از پادگان التاجی بغداد به جبهههای خود در سرپلذهاب (ارتفاعات کورهموش) حمل کرده است.
پانزده دستگاه خودروی حامل مهمات از حبانیه (استان انبار عراق) به مندلی (استان دیاله عراق)، یک دستگاه خودروی حامل بمب از فلوجه (استان انبار عراق) به خانقین (استان دیاله عراق) و یک دستگاه خودروی حامل مهمات هواپیما و هلیکوپتر از ابوغریب بغداد به عماره (استان میسان عراق) ارسال شده است.
دولت عراق با تعمیر منازل مخروبه در روستاهای طویله اهواز، بیاره کردستان عراق و دره شیخ مقابل نوسود در پاوه تعدادی از نیروهای خود را با تجهیزات کافی در مناطق فوق مستقر کرده است.
در پی حمایت کشورهای عربی از عراق، دولت اردن چهارده دستگاه خودروی حامل وسایل و تجهیزات نظامی از پادگان التاجی به ابوغریب اعزام کرد.
دولت پرتغال ضمن خرید نفت از عراق آمادگی خود را برای حمل ابزار و وسایل جنگی به عراق اعلام داشته است. این در حالی است که همین کشور در اواسط مهر درخواست جمهوری اسلامی را برای این کار رد کرده بود.[5]
سردار جاف (ضدانقلاب کرد) با پنج هزار نفر در منطقه غرب، شیخ عثمان نقشبندی (رهبر گروه مسلح رزگاری) با سه هزار نفر در منطقه اورامان کردستان و پالیزبان (گروه سلطنتطلب در کردستان) با هزار نفر نیروی مسلح از جمله ضدانقلابهایی هستند که به رژیم بعث کمک میکنند.
تعدادی از افسران و درجهداران عراقی برای هدایت و هماهنگی بین عوامل داخلی ضدانقلاب و نیروهای عراقی در شهرستان اشنویه مشاهده شدند.
عناصر مسلح ضدانقلاب با استفاده از سلاح دوربرد، دو بار به شهر سنندج حمله کردند. سه غیرنظامی و یک سرباز شهید و 24 غیرنظامی مجروح شدند.
در منطقه شمال غرب در سردشت، افراد کومله و دمکرات با خمپاره به یکی از مدارس شهر حمله کردند. در این حمله، 24 دانشآموز شهید و مجروح شدند.[6]
انورسادات رئیسجمهور مصر، ضمن اشاره به جنگ ایران و عراق، از آمریکا و همپیمانانش خواست در جنگ ایران و عراق مداخله کنند و به آن پایان دهند.
گروه زیادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، با امضای طوماری، از شورای عالی دفاع خواستند که همه کوشش خود را برای رفع محاصره آبادان و تقویت جبهههای جنگ به عمل آورد.
سعدون حمادی، وزیر امور خارجه عراق، شرایط عراق را برای پایان دادن به جنگ اعلام کرد. وی گفته که ممکن است موقعیت بهتری وجود داشته باشد، ولی تا وقتی ایران ادعاهای مرزی عراق از جمله حاکمیت بر آبراه شطالعرب را به رسمیت نشناسد، عراق عقبنشینی نخواهد کرد. وی گفت: تنها راهحل اساسی برای خاتمه دادن به جنگ، اعلام فوری آتشبس از جانب سازمان ملل و انجام مذاکرات برای تعیین محدوده دو کشور است.[7]
[1]. لطفاللهزادگان، علیرضا، روزشمار جنگ ایران و عراق، کتاب یازدهم: هویزه، آخرین گامهای اشغالگر، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، 1373، ص308و بهروزی، فرهاد، تقویم تاریخ دفاع مقدس، ج4: تثبیت متجاوز، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1385، ص90
[2]. بهروزی، فرهاد، همان، ص104-101 و 90 و 91 و 94 و 96 و 97.
[3]. لطفاللهزادگان، علیرضا، همان، ص308؛ بهروزی، فرهاد، همان، ص98.
[4]. بهروزی، فرهاد، همان، ص90 و91 و 100-96 و 103و 104 و106.
[5]. همان، ص94 و 96 و 98 و 99 و 110.
[6]. لطفاللهزادگان، علیرضا، همان، ص308 و بهروزی، فرهاد، همان، ص94 و96
[7]. لطفاللهزادگان، علیرضا، همان، ص 310ـ 309 و بهروزی، فرهاد، همان، ص109.