چیت‌سازیان، علی
بهناز باقرپور
41 بازدید
علی چیت‌سازیان، فرمانده واحد اطلاعات عملیات لشکر 32 انصارالحسین (ع) نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بود.
علی چیت‌سازیان سومین فرزند خانواده بود و در10 بهمن 1341 در همدان متولد شد، پدرش ناصر و مادرش منصوره نام داشت.[1] دوران ابتدایی را از سال 1347 در مدرسه عارف آغاز کرد[2] و پس از آن، برای ادامه تحصیل در دوره راهنمایی، در سال 1352 به مدرسه کشاورز رفت؛ در سال 1356 در هنرستان دیباج در رشته برق ثبت نام کرد.[3] شروع تحصیلات او در هنرستان با روزهای پیروزی انقلاب اسلامی همزمان شد و او در تصرف ساختمان ساواک همدان حضور داشت.[4]
علی چیت‌سازیان پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تحصیل را رها کرد، به بسیج ملحق شد و سپس عضو رسمی سپاه شد.[5] وی در 7 فروردین 1365 با زهرا پناهی ازدواج کرد [6]و حاصل این ازدواج، پسری به نام محمدعلی است[7] که چهل روز بعد از شهادت پدرش متولد شد.[8]
چیت‌سازیان در اولین حضورش در جبهه به منطقه مهران رفت و به دستور فرمانده محور مهران، علی شادمانی، به عنوان مسئول اطلاعات عملیات منطقه به شناسایی پرداخت[9] و همین تجربه موجب شد تا در بازگشت به همدان، در پادگان قدس همدان به آموزش و تربیت نیرو بپردازد.[10]
پیش از عملیات مسلم‌بن‌عقیل، که 9 مهر 1361 اجرا شد، حسین همدانی (شهید) گردانی از رزمندگان سپاه همدان را برای کمک به لشکر 27 محمدرسول‌الله (ص) به منطقه عملیاتی سومار برد؛[11] در این عملیات، چیت‌سازیان فرمانده یکی از گروهان‌های گردان کمیل لشکر 27 محمد رسول‌الله (ص) بود[12] و توانست به شهر مندلی عراق نفوذ کند[13] و با 11 اسیر عراقی به جبهه خودی برگردد.[14] وی مورد توجه فرماندهان قرار گرفت و در 20 سالگی فرمانده اطلاعات عملیات تیپ 27 انصارالحسین (ع) همدان شد[15] و به همراه واحد اطلاعات عملیات تیپ، برای شناسایی جبهه مهران به ایلام رفت؛[16] این شناسایی‌ها مبنای طراحی عملیات والفجر 3 شد.[17]
در عملیات والفجر 2 در سال 1362 در منطقه حاج عمران از ناحیه پا مجروح شد[18] و پس از بهبودی و بازگشت به جبهه، تمام مناطق عملیاتی را برای آشنایی با جغرافیای جبهه‌ها رصد کرد[19]و مقر واحد اطلاعات عملیات را به پادگان ابوذر در منطقه سرپل‌ذهاب منتقل نمود.[20] اواخر دی همین سال به دستور حسین همدانی برای طرح‌ریزی عملیات فریب والفجر 5 به همراه نیروهای تحت امرش به روستای چنگوله رفت.[21] در این عملیات به ابتکار او از تلفن با سیم قورباغه‌ای به جای تلفن بی‌سیم استفاده شد تا مانع شنود اطلاعات شود و به این ترتیب گردانی از نیروهای ایران توانستند نیروهای عراق را دور بزنند و جاده آسفالته زرباطیه به بدره را قطع کنند.[22]
وی و نیروهایش در ادامه، برای شناسایی منطقه عملیات عاشورا که در مهر 1363 اجرا شد، به میمک رفتند.[23]
در تابستان 1364، پس از تغییر فرماندهی تیپ از حسین همدانی به مهدی کیانی، چیت‌سازیان به همراه تیپ به جبهه جنوب و منطقه هورالهویزه رفت[24] و در عملیات فریب و ایذایی که پیش از عملیات والفجر 8، در جزیره ام‌الرصاص و بوارین اجرا شد، شرکت کرد.[25]
پس از عملیات والفجر 8، واحد اطلاعات عملیات تیپ انصارالحسین شناسایی مرحله دوم این عملیات را به عهده گرفت و به همراه نیروهایش در حاشیه خور عبدالله در جاده فاو – ام‌القصر مستقر شدند[26] و 8 اردیبهشت 1365 در عملیات محدودی در کارخانه نمک فاو به نام صاحب‌الزمان (عج) شرکت کرد.[27]
تیپ انصارالحسین در 6 خرداد 1365، به لشکر منها به استعداد 7 گردان،[28] تبدیل و چیت‌سازیان فرمانده اطلاعات عملیات لشکر انصارالحسین (ع) شد.
چیت‌سازیان در عملیات محدود انصار در جزیره مجنون در شهریور 1365[29] و در شناسایی مرحله چهارم عملیات کربلای 5 در منطقه شلمچه در همان سال مجروح شد.[30] برادرش محمدامیر نیز که جهادگر جهاد سازندگی بود در 6 تیر 1366، در بانه، بر اثر اصابت ترکش به سینه به شهادت رسید.[31]
علی چیت‌سازیان در 4 آذر 1366 در عملیات نصر 8، بر اثر انفجار مین در جبهه ماووت به شهادت رسید[32] و در 8 آذر 1366[33] در آرامستان باغ بهشت همدان[34] به خاک سپرده شد.
بلواری در همدان «شهید چیت‌سازیان» نامگذاری شده است.[35] کتاب‌های «گلستان یازدهم» اثر بهناز ضرابی‌زاده، «دلیل» اثر حمید حسام و «تپه‌های بی‌مهتاب» اثر عزت‌الله الوندی شرح خاطرات خانواده و همرزمان این شهید است.
کتاب «گلستان یازدهم» که خاطرات زهرا پناهی روا، همسر شهید چیت‌سازیان است، در 21 بهمن 1395 به تقریظ رهبر انقلاب رسیده است.[36] در کتاب‌های «هفتاد و دومین غواص» خاطرات کریم مطهری، فرمانده گردان غواص جعفر طیار از لشکر انصارالحسین و «وقتی مهتاب گم شد» خاطرات علی خوش‌لفظ از نیروهای اطلاعات عملیات لشکر انصارالحسین، مطالبی در مورد شهید چیت‌سازیان آمده است. همچنین علاوه بر وصیت‌نامه،[37] چند فایل صوتی نیز از این شهید منتشر شده است.
[1]. موسوی، سیدسعید، فرهنگ‌نامه جاودانه‌های تاریخ، زندگینامه فرماندهان شهید استان همدان، دفتر 25، تهران، نشر شاهد (بنیاد شهید انقلاب اسلامی)، 1390، ص 91.
[2]. همان، ص 91.
[3]. همان، ص 92.
[4]. همان.
[5]. همان.
[6]. ضرابی‌زاده، بهناز، گلستان یازدهم، تهران، انتشارات سوره مهر، 1395، ص 84.
[7]. موسوی، سیدسعید، همان، ص 93 و 94.
[8]. حسام، حمید، دلیل، تهران، بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس، چ دوم، 1387، ص 266.
[9]. همان، ص 44 ؛ حسام، حمید، هفتاد و دومین غواص، قم، شهید کاظمی، چ دوم، 1398، ص 132.
[10]. حسام، حمید، هفتاد و دومین غواص، ص 157.
[11]. همان، ص 161.
[12]. حسام، حمید، دلیل، ص 53.
[13]. حسام، حمید، هفتاد و دومین غواص، ص 168.
[14]. حسام، حمید، وقتی مهتاب گم شد، تهران، انتشارات سوره مهر، 1394، ص 258.
[15]. حسام، حمید، دلیل، ص 53 و 57.
[16]. حسام، حمید، وقتی مهتاب گم شد، ص 271و272.
[17]. همان، ص 287.
[18]. حسام، حمید، دلیل، ص 92؛ حسام، حمید، هفتاد و دومین غواص، ص 199.
[19]. حسام، حمید، هفتاد و دومین غواص، ص 209.
[20]. همان، ص 213.
[21]. همان، ص 248 – 228؛ حسام، حمید، وقتی مهتاب گم شد، ص 305 – 303.
[22]. حسام، حمید، دلیل، ص 99.
[23]. حسام، حمید، وقتی مهتاب گم شد، ص 369.
[24]. حسام، حمید، هفتاد و دومین غواص، ص 324 و 326.
[25]. همان، ص 325 و 342.
[26]. همان، ص 346 و 348.
[27]. همان، ص 365 ؛ حاجی‌خداوردی‌خان، مهدی، روزشمار جنگ ایران و عراق - کتاب 42، ج 1، تهران، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، 1397، ص 77.
[28]. حاجی‌خداوردی‌خان، مهدی، همان، ص 664.
[29]. حسام، حمید، دلیل، ص 153 و 164.
[30]. همان، ص 187 و 198 و 199.
[31]. فرهنگ اعلام شهدا (ج15 ـ استان همدان)، تهران، نشر شاهد، 1393، ص 200.
[32]. موسوی، سیدسعید، همان، ص 97.
[33]. ضرابی‌زاده، بهناز، همان، ص 280.
[34]. همان، ص 253.
[35]. سایت نشان، https://neshan.org.
[36]. تقریظ رهبر انقلاب بر کتاب «گلستان یازدهم» (khamenei.ir) https://khl.ink/f/35595 .
[37]. اکبری، منوچهر، وصیت‌نامه کامل شهدا، استان همدان (دفتر 6)، تهران، نشر شاهد، 1395، ص 539.
