روزشمار

چهارشنبه 21 آبان ۱۳۵۹؛ پنجاه‌ودومین روز جنگ ‌تحمیلی

سمیرا علیزاده
88 بازدید

  • توپخانه دشمن مناطق مختلف اهواز را زیر آتش قرار داد که براثر آن هفت نفر مجروح شدند و به تعدادی خانه آسیب وارد آمد.[1]

  • آبادان زیر آتش خمپاره و توپخانه و راکت دشمن قرار گرفت و تعدادی از منازل مسکونی منهدم شد و بخشی از پالایشگاه و اسکله ۸ آتش گرفت.[2]

  • توپخانه‌های دشمن مستقر در کوت‌الزین (بصره، عراق)، کوت‌شیخ (خرمشهر) و پایگاه دریایی خرمشهر را زیر آتش قرار دادند که قسمتی از پایگاه آتش گرفت.[3]

  • در جبهه آبادان، از محور مارد، نیروهای ایرانی در یک عملیات دشمن را چند کیلومتر عقب راندند و پنج کامیون پر از مهمات و چهار خودرو دشمن را غنیمت گرفتند.[4]

  • با آتش توپخانه ایران بر مواضع دشمن در دب‌سلیمان (محور اهواز ـ سوسنگرد) چهار عراده توپ و ده دستگاه خودروی مهمات دشمن نابود و پنجاه تا شصت نیروی دشمن کشته یا زخمی شدند.[5]

  • توپخانه ایران روی یگان‌های عراق در منطقه الله‌اکبر (خوزستان) آتش گشودند که حداقل دو خودرو آتش گرفت و تعدادی از آنان زخمی شدند و براثر آتش متقابل دشمن یک سرباز خودی مجروح شد.[6]

  • یک هواپیمای دشمن در آسمان بوشهر هدف آتشبارهای ضدهوایی ایران قرار گرفت و سرنگون شد.[7]

  • نیروی هوایی ارتش در عملیاتی در داخل عراق منابع صنعتی و حیاتی دربندیخان و پنجوین در استان سلیمانیه را هدف قرار داد و به آنها خساراتی وارد کرد.[8]

  • براثر حمله هوانیروز ایران به نیروهای دشمن مستقر در منطقه آبادان، نه دستگاه تانک یک عراده توپ، پنج دستگاه کامیون و نفربر، یک دستگاه کامیون حامل مهمات، یک دستگاه جیپ، تعدادی خمپاره‌انداز و سنگر دشمن منهدم و عده‌ای از آنان کشته شدند.[9]

  • بالگردهای هوانیروز، مواضع توپخانه دشمن مستقر در غرب دزفول و ستون تدارکاتی دشمن در محور فکه و یک دستگاه تانکر بزرگ سوخت، چهار قبضه توپ لوله بلند با خدمه آن و یک دستگاه خودرو و سه دستگاه تانک را منهدم کرده و سی نفر از آنان را کشته و ۲۵ نفر را مجروح کردند.[10]

  • براثر فعالیت برون‌مرزی جنگنده‌های نیروی هوایی، به سایت استراق‌سمع پنجوین عراق۹۰ درصد و به تأسیسات و خودرو و تانک مستقر در پادگان‌های نوبران و حلبچه ۲۰ درصد خسارت وارد شد، تأسیسات رادار بارلاک و انبار مهمات و سه پایگاه در غرب موات منهدم شد، نیروهای تدارکاتی دشمن در شمال بستان ۷۰ درصد خسارت دیدند، ده تا بیست کامیون و تریلی با چهل نفر نیروهای آنها در اطراف حلفاییه منهدم شدند و تأسیسات نفتی، مواد شیمیایی و دوازده دستگاه تانکر بنزین در گمرک صفوان در مرز عراق و کویت منهدم شدند.[11]

  • گارد ساحلی ایران با آتش توپخانه ۱۳۰ میلی‌متری و آتشبار کاتیوشا، در منطقه آبادان و منطقه بحار (روبه‌روی گارد ساحلی) و منطقه قلعه الزیاد و محیله در عمق نه‌کیلومتری خاک عراق، تعدادی سنگر، توپخانه و افراد دشمن را نابود کردند.[12]

  • خط لوله نفت اهواز ـ تهران در کیلومتر ۱۰ به‌علت خرابکاری ضدانقلاب آتش گرفت.[13]

  • نیروهای ضدانقلاب یک نیروی بزرگ را در حدود دو هزار نفر در شهر بوکان متمرکز کردند و مراسم رژه‌ای ترتیب دادند. در این رژه چهار قبضه توپ نیز به نمایش درآمد و رسماً اعلام کردند که به پادگان‌های مریوان، سنندج و سقز حمله خواهند کرد.[14]

  • ضدانقلاب به پادگان بانه و رادیو تلویزیون سنندج حمله کردند که با مقابله نیروهای مستقر در آن‌ها مواجه شده و متواری شدند.[15]

  • وزارت امور خارجه‌ عده‌ای از سفیران و وابسته‌های نظامی کشورهای مختلف را برای بازدید از آثار جنایات جنگی صدام به استان‌های جنگ‌زده برد. این جنایات که عموماً در منطقه مسکونی با موشک و هواپیما صورت گرفته مورد توجه بازدیدکنندگان قرار گرفت.[16]

  • صدام در مصاحبه‌ای گفت:« ما از تجزیه و انهدام ایران ناراحت نمی‌شویم.»

  • ستاد مشترک ارتش امروز آمار تلفات شهید مجروح اسیر و مفقود نیروهای مسلح ارتش جمهوری اسلامی ایران را تا ساعت ۸ امروز جمعه ۸۰۱۸ نفر اعلام کرد.[17]


    [1]. پورداراب، سعید، تقویم تاریخ دفاع مقدس (پل‌های تسخیرناپذیر حوادث آبان 1359)، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1385، ص436.

    [2]. همان، ص435.

    [3]. همان.

    [4]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، روزشمار جنگ ایران و عراق، کتاب پنجم: هویزه، آخرین گام‌های اشغالگر، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، 1373، ص184.

    [5]. پورداراب، سعید، همان، ص436.

    [6]. همان، ص436 و 437.

    [7]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، همان، ص185.

    [8]. همان.

    [9]. پورداراب، سعید، همان، ص435.

    [10]. همان، ص438.

    [11]. همان، ص439 و 440.

    [12]. همان، ص435 و 436.

    [13]. همان، ص436.

    [14]. همان، ص438.

    [15]. همان، ص439.

    [16]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، همان، ص192.

    [17]. پورداراب، سعید، همان، ص441 و 446.