روزشمار

جمعه 28 فروردین 1360؛ دویست‌وهشتمین روز جنگ تحمیلی

احمد صفری
315 بازدید

در حمله رزمندگان ایران به مواضع نیروهاى عراقى در منطقه گرده‌نو (توابع اسلام‌آباد غرب)، گروهى از سربازان عراقى کشته شدند و یک چادر مهمات، دو سنگر گروهى و یک سنگر انفرادى آن‌ها منهدم شد.[1]

در جبهه‌هاى میمک و گیلان‌غرب درگیرى بین دو طرف ادامه داشت که در جریان آن دو نفر از نیروهاى ارتش جمهورى اسلامى ایران به شهادت رسیدند.[2]

با آتش توپخانه دشمن، دو نفر از نیروهای خودی مستقر در منطقه چغالوند (گیلان‌غرب) مجروح شدند.[3]

در جبهه میمک (ایلام)، شش سنگر اجتماعى و انفرادى عراق و یک سنگر خمپاره‌انداز 120 میلى‌مترى منهدم شد و یک دستگاه تانک و یک دستگاه خودرو آسیب دیدند.[4]

در جبهه سومار (قصرشیرین) رزمندگان ارتش ایران به همراه نیروهای مردمی موفق شدند عملیات نفوذی گروه‌های گشتی دشمن را خنثی کرده و 43 نفر از آنها را کشته و مجروح کنند.[5]

در منطقه صالح‌آباد (مهران)، چند نفر از نیروهاى عراق و سیزده رأس قاطر کشته شدند و یک سنگر تیربار منهدم شد.[6]

در عملیات نیروهاى سپاه پاسداران در کوت‌شیخ (خرمشهر)، چند سرباز عراقى کشته شدند. در منطقه ذوالفقارى (خرمشهر) نیز نیروهاى رزمنده ایرانى یک دستگاه نفربر و یک انبار مهمات عراقی‌ها را منهدم کردند.[7]

در منطقه اشغالی خرمشهر ده باب ساختمان محل استقرار نیروهای عراقی، بک انبار مهمات، یک دستگاه تانک و یک دستگاه کامیون منهدم و حدود هشتاد نفر از نیروهای عراقی کشته و زخمی شدند. از نیروهای خودی نیز یک افسر شهید و سه درجه‌دار مجروح شدند.[8]

در حوزه عملیاتى جزیره مینو (خوزستان) براثر آتش آرپى‌جى و بازوکاى نیروهاى ایرانى مستقر در نوار مرزى، دو خودروى سربازان عراقى منهدم شد.[9]

براثر آتش توپخانه دشمن در آبادان، سه باب منزل مسکونی، یک باب فروشگاه و یک دستگاه جیپ منهدم و سه نفر شهید و نوزده نفر مجروح شدند. همچنین یک منبع گازوئیل شرکت نفت، لوله‌های نفتی روبه‌روی فلکه بریم و یک باب منزل مسکونی طعمه حریق شد که با تلاش مأموران، آتش‌سوزی مهار شد[10]

در محور آبادان ـ ماهشهر، یک دستگاه لودر، سه دستگاه تانک، یک قبضه تیربار سنگین، یک انبار مهمات و دو سنگر اجتماعی دشمن منهدم و تعدادی از نیروهای عراقی کشته و زخمی شدند.[11]

هواپیماهای عراقی با سقف پرواز بالا در آسمان آبادان شناسایی و با آتش پدافند متواری شدند.[12]

در منطقه دزلى (سنندج) یک عراده توپ، یک قبضه ضدهوایى، چهار ساختمان و دو خودروى عراقى در بیاره منهدم شد و تعدادى از نیروهاى دشمن کشته شدند.[13]

درنتیجه آتش توپخانه ارتش ایران بر روى مواضع نیروهاى عراقى در منطقه شمال غرب سوسنگرد، یک انبار مهمات دشمن منفجر شد که بیش از یک ساعت درحال سوختن بود و رفت وآمد آمبولانس‌ها نشان از تلفات جانى این حمله داشت.[14]

در پی درگیری‌های مختلف در مناطق سوسنگرد و کرخه، دو رزمنده شهید و ده نفر در سوسنگرد و عباسیه مجروح شدند که به بیمارستان‌هاى اهواز انتقال یافتند.[15]

براثر آتش خمپاره‌اندازهاى نیروهاى پاسدار در جبهه شوش (خوزستان) یک دستگاه تانک و یک انبار مهمات دشمن منهدم و چند نفر از نیروهاى ارتش عراق کشته شدند.[16]

در منطقه صالح مشطط (بین شوش و کرخه)، دو میدان مین در نزدیکى کوت‌گاپون و پیرکافران کشف و 898 مین ضدخودرو خنثى شد.[17]

در شلیبه (غرب شوش)، یک دستگاه تانک، یک دستگاه نفربر و یک دستگاه تانکر بنزین منهدم و بیست نفر از نیروهای عراقی کشته شدند. همچنین با آتش متقابل دشمن، یک دستگاه موشک تاو خودی از کار افتاد و دو نفر نیز مجروح شدند.[18]

براثر مین‌گذارى نیروهاى سپاه در مسیر مواضع دیده‌بانى نظامیان عراق، یک نفر کشته شد و چند نفر زخمى شدند.[19]

براساس گزارش ستاد عملیات جنگ‌هاى نامنظم درنتیجه درگیرى گروه گشت شناسایى عراق با قایق تدارکات این ستاد، بین طراح و سیدخلف (کرخه)، یک نفر به شهادت رسید.[20]

براثر آتش نیروهای دشمن در تپه‌‌چشمه (غرب کرخه)، به یک دستگاه نفربر، یک دستگاه خودرو و یک انبار مهمات خساراتی وارد شد و سه درجه‌دار و یک سرباز نیر مجروح شدند.[21]

در پاسگاه کوسه‌کهریز (توابع مهاباد)، بین نیروهاى ارتش و عوامل گروه‌هاى مسلح ضدانقلاب درگیرى رخ داد. در این درگیرى پنج نفر از نیروهاى ارتش زخمى شدند که آمبولانس حامل آنها در سه‌راه محمدیار (نقده) مورد اصابت دو گلوله آرپى‌جى قرار گرفت.[22]

سه نفر از افراد حزب دمکرات در نودشه و نوسود (توابع پاوه) و یک نفر از اسفراین خود را تسلیم سپاه پاوه کردند.[23]

حزب سوسیالیست کردستان عراق، با انتشار بیانیه‌اى در بیروت اعلام کرد از آزادکردن هفت تبعه خارجى که از 31 ژانویه امسال، اسیر این حزب هستند، صرف‌نظر کرده است. در این بیانیه آمده است: توافقى نیز اخیراً با مقامات عراقى به عمل آمد تا در ازاى آزادى رزمندگان کردى که در عراق به مرگ محکوم شده‌اند، این هفت نفر (سه هندى، سه لبنانى و یک انگلیسى) آزاد شوند. لیکن چون مقامات عراقى تاکنون این توافق را محترم نشمرده و اجرا نکرده‌اند، این هفت نفر همچنان در زندان باقى خواهند ماند.[24]

در درگیرى‌هاى عناصر وابسته به سازمان مجاهدین خلق (منافقین) و چریک‌هاى فدایى خلق با مأموران ژاندارمرى و سپاه پاسداران، در منطقه گرمدره کرج، بهشت زهراى تهران و شهرهاى گلوگاه، قائم‌شهر و منطقه جویبار از توابع قائم‌شهر، تعدادى کشته و چندین نفر زخمى شدند.[25]

صدام حسین در یک مصاحبه مطبوعاتى گفت شرط صلح با ایران بازپس‌گیرى جزایر سه‌گانه (ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک) است.[26]

جلسه‌اى در استان خوزستان با حضور ابوالحسن بنى‌صدر، رئیس‌جمهور، سرتیپ ولی‌الله فلاحى، جانشین رئیس ستاد مشترک، چند تن از فرماندهان نظامى و دو تن از مسئولان سپاه پاسداران خوزستان برگزار شد. در این جلسه حضار با بررسى اوضاع کلى جبهه‌هاى جنگ، فعالیت‌هاى انجام‌شده در چند روز گذشته در جبهه‌هاى مختلف، در راستای اقدامات و عملیات لازم براى بیرون راندن نیروهاى عراقى از خاک ایران و واردآوردن ضربات و تلفات بیشتر به ارتش عراق تصمیماتی اتخاذ کردند.[27]

محمدعلی رجایی (نخست‌وزیر) در پیامى به مناسبت روز ارتش (29 فروردین)، ضمن تبریک این روز به همه رزمندگان ارتش جمهورى اسلامى، رابطه برادرى و محبت بین مردم و ارتش ایران را در سراسر جهان در طول تاریخ کم‌نظیر و بى‌مانند توصیف کرد.[28]

حجت‌الاسلام غلامحسین جمى، امام جمعه آبادان، در مراسم نمازجمعه این هفته که گروهى از مردم و تعدادى از رزمندگان در آن شرکت داشتند، بر لزوم استقامت و انعطاف نشان‌ندادن در مقابل صدام تأکید کرد.[29]

نمایندگان صلیب سرخ جهانى در ایران با رئیس مجلس شوراى اسلامى دیدار کردند. در این دیدار نمایندگان مذکور از وضع اسراى دو کشور به حجت‌الاسلام هاشمى رفسنجانى گزارش داده و پیشنهادهایى براى بهترشدن وضع رفاهى آن‌ها به وى تسلیم کردند.[30]

ستاد مشترک ارتش آمار تلفات (شهید، مجروح، اسیر و مفقود) نیروهای ایرانی را تا ساعت 8 صبح، 29112 نفر اعلام کرد.[31]

[1]. درویشی سه تلانی، فرهاد، محمدپور، محمد، روزشمار جنگ ایران و عراق، کتاب سیزدهم، ج1: تداوم اشغال و بحران، تهران: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس سپاه پاسداران، 1398، ص441.

[2]. همان.

[3]. پورداراب، سعید، تقویم تاریخ دفاع مقدس، ج8: بر فراز آسمان‌ها، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1387، ص397.

[4]. درویشی سه تلانی، فرهاد، محمدپور، محمد، همان، ص441.

[5]. پورداراب، سعید، همان، ص402.

[6]. درویشی سه تلانی، فرهاد، محمدپور، محمد، همان، ص441

[7]. همان.

[8]. پورداراب، سعید، همان، ص395.

[9]. درویشی سه تلانی، فرهاد، محمدپور، محمد، همان، ص441.

[10]. پورداراب، سعید، همان، ص395.

[11]. همان.

[12]. همان، ص398.

[13]. درویشی سه تلانی، فرهاد، محمدپور، محمد، همان، ص441.

[14]. همان.

[15]. همان، ص442.

[16]. همان.

[17]. همان.

[18]. پورداراب، سعید، همان، ص396.

[19]. درویشی سه تلانی، فرهاد، محمدپور، محمد، همان، ص442.

[20]. همان.

[21]. پورداراب، سعید، همان، ص396.

[22]. درویشی سه تلانی، فرهاد، محمدپور، محمد، همان، ص443.

[23]. همان.

[24]. همان، ص448.

[25]. همان، ص443.

[26]. همان، ص451.

[27]. همان، ص445.

[28]. همان، ص446.

[29]. همان، ص447.

[30]. همان، ص451.

[31]. پورداراب، سعید، همان، ص399.