روزشمار
چهار‌شنبه 14 آبان 1359؛ چهل‌وپنجمین روز جنگ تحمیلی
سمیرا علیزاده
360 بازدید
مناطق مسکونی خرمشهر و آبادان زیر آتش توپخانه قرار داشت. با اصابت راکت به داخل آبادان، چهار باب منزل و چند مغازه تخریب و عده‌ای از غیرنظامیان مجروح شدند. علاوه‌بر مناطق مسکونی و تأسیسات نفتی، مراکز امدادی و بیمارستانی نیز هدف قرار گرفت و قسمتی از ساختمان یک بیمارستان تخریب شد.[1] نیروهای دشمن در حوالی محمدیه و سلمانیه (بیست‌کیلومتری شمال آبادان)، پیشروی کردند و از غرب رودخانه کارون مواضع نیروهای ایران را زیر آتش گرفتند. نیروهای ایران با اعزام بالگرد و هواپیما، عملیات دشمن را سرکوب و آنان را به مواضع پیشین خود عقب راندند.[2] آتش توپخانه دشمن در اهواز و فولی‌آباد (خوزستان)، تعدادی منازل مسکونی و قسمتی از کارخانه نورد را تخریب کرد و همچنین با برخورد گلوله‌های توپ دشمن به یک مدرسه، ده نفر شهید و پانزده نفر مجروح شدند. یک گلوله توپ دشمن نیز به گمرک اهواز اصابت کرد که ضمن ایجاد خسارت، یک پسربچه زخمی شد. به‌دلیل شلیک‌های پیوسته توپخانه دشمن عده‌ای از مردم خانه‌های خود را ترک کرده و شهر به حالت نیمه تعطیل درآمد.[3] نیروهای عراق از منطقه کرخه‌کور (خوزستان)، به سوسنگرد (خوزستان) حمله کردند که به چند باب منزل مسکونی خساراتی وارد و هشت نفر مجروح شدند.[4] در منطقه دشت‌عباس و جاده فکه (خوزستان) نیروهای ایران با حمله به مواضع دشمن، تعدادی تانک، نفربر و خودروی دشمن را منهدم و عده‌ای از نیروهای آنها را کشته یا زخمی کردند.[5] با آتش توپخانه ارتش ایران در منطقه شرق رودخانه کرخه‌کور(خوزستان)، شانزده نفر از دشمن کشته و چهل نفر مجروح شدند. سه دستگاه خودروی سنگین و یک انبار مهمات نیز منهدم شد.[6] با عملیات نیروهای ایران در جبهه سومار (کرمانشاه)، که با حمایت آتش توپخانه انجام شد، سه دستگاه تانک و چند خودرو دشمن منهدم و چند نفر از نیروهای ایران مجروح شدند.[7] جنگنده‌های نیروی هوایی ارتش ایران در منطقه آبادان و همچنین مرز ایران و عراق، تعداد بیست الی سی دستگاه خودرو و تانک و وسایل راهسازی دشمن را به میزان 50 درصد منهدم و به نیروهای زرهی دشمن خساراتی وارد کردند. در این عملیات یک فروند جنگنده ایران دچار سانحه شد که خلبانان آن به سلامت به پایگاه خود بازگشتند.[8] هوانیروز ارتش ایران در حمله به دشمن در ارتفاعات الله‌اکبر (دشت آزادگان، خوزستان)، ضمن انهدام هشت دستگاه تانک و یک دستگاه خودرو حامل بی‌سیم، چهل نفر از آنها را به هلاکت رساندند.[9] بالگردهای هوانیروز در منطقه دزفول، دو دستگاه تانک، هشت دستگاه خودروی نظامی و چند سنگر دشمن را منهدم کردند و ۲۵ نفر از نیروهای دشمن به هلاکت رسیدند.[10] با حمله هواپیماهای ایران به پادگان مرگه‌سور در دو نوبت به تأسیسات آن خسارتی وارد آمد. همچنین با حمله به پادگان نظامی شمال شهر سلمانیه چهل تا پنجاه دستگاه کامیون دشمن منهدم شد و یک سکوی ضدهوایی و چند خودرو در ده مایلی شمال‌شرقی پادگان سیدصادق نابود شد و به خطوط مواصلاتی دشمن در جنوب غربی جاده بصره ـ فاو حمله و خساراتی وارد آمد.[11] هواپیماهای عراق که قصد بمباران دزفول را داشتند با تیراندازی یگان پدافند هوایی منطقه مجبور به فرار شدند.[12] حدود پانصد نفر از افراد مسلح حزب رستگاری و صد نفر از افراد مسلح حزب کومله وارد نوسود شدند و قصد حمله به پاوه را دارند. در هشت‌کیلومتری اطراف کامیاران (کردستان) ۴۵۰ نفر از حزب رستگاری که مسلح به سلاح‌های سنگین، شامل توپ خمسه‌خمسه و خمپاره‌انداز هستند، مستقر شده و قصد حمله به این شهر را دارند.[13] در درگیری بین نیروهای ژاندارمری با ضدانقلابیون در ارتفاعات محور ده‌کلان به کامیاران، دو نفر از ضدانقلاب مسلح دستگیر و یک نفر زخمی شد.[14] حزب دموکرات، پل قادر در محور محمدیار ـ مهاباد را منهدم کرد.[15] امام‌خمینی در دیدار با جمعی از وعاظ و خطبا فرمودند: «من منتظرم که حصر آبادان از بین برود. هشدار می‌دهم به پاسداران، قوای انتظامی، به فرماندهان قوای انتظامی که باید این حصر شکسته بشود. در آن مسامحه نشود. حتماً باید شکسته شود.»[16] ستاد مشترک ارتش آمار تلفات (شهید، مجروح، اسیر و مفقود) نیروهای مسلح ارتش جمهوری اسلامی ایران را از آغاز جنگ تا امروز 6831 نفر اعلام کرد.[17] [1]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، روزشمار جنگ ایران و عراق، کتاب پنجم: هویزه، آخرین گام‌های اشغالگر، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، 1373، ص125. [2]. پورداراب، سعید، تقویم تاریخ دفاع مقدس (پل‌های تسخیرناپذیر حوادث آبان 1359)، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1385، ص309 و 310. [3]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، همان، ص124. [4]. همان، ص311. [5]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، همان، ص124. [6]. پورداراب، سعید، همان، ص327. [7]. همان. [8]. همان، ص318. [9]. همان، ص318 و 319. [10]. همان، ص312. [11]. همان، ص317 و 318. [12]. همان، ص314. [13]. همان، ص313. [14]. همان، ص314. [15]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، همان، ص125. [16].پورداراب، سعید، همان، ص314. [17]. همان، ص317.
