روزشمار

دوشنبه 10 فروردین 1360؛ صدونودمین روز جنگ تحمیلی

احمد صفری
319 بازدید

در جبهه عنکوش (غرب رودخانه کرخه)، نیروهاى هوابرد ارتش و بسیج عشایر به سمت تپه 120 پیشروى و دشمن را وادار به عقب‌نشینى کردند و ارتفاع تپه‌چشمه (غرب رودخانه کرخه) را به تصرف درآوردند. در این حمله تعدادى از نیروهاى عراقى کشته و چهل نفر اسیر شدند.[1]

در محور اهواز ـ خرمشهر، چهار فروند بالگرد اقدام به انهدام سد خاکى دشمن کردند. این سد از تخیتیه تا نزدیک پادگان حمید در جنوب جاده احداث شده است. آتش شدید نیروهاى عراقى باعث شد بالگردها محل را ترک کنند؛ اما پیش از ترک محل یک خودروى عراقى را نابود کردند.[2]

براثر اصابت ترکش خمپاره‌ دشمن، انبار اسکله شماره 8 آبادان آتش گرفت.[3]

آتش نیروهای خودی در منطقه عملیاتی شمال آبادان، تعدادی از سنگرهای انفرادی دشمن را منهدم کرد و لوله‌های نفتی عراق (روبه‌روی گارد ساحلی آبادان) به آتش کشیده شد.[4]

براثر آتش رزمندگان در کوت‌شیخ (بخش اشغالی خرمشهر) یک سنگر بتنی منهدم و تعدادی از نیروهای عراقی کشته و مجروح شدند. همچنین یک نفر از نیروهای خودی براثر اصابت ترکش خمپاره زخمی شد.[5]

به علت انسداد جاده خاکى الله اکبر (شمال سوسنگرد) براثر سیل و ایجاد مشکل در انتقال مجروحان، سه نفر از زخمی‌هاى محور سوسنگرد، به شهادت رسیدند.[6]

در جبهه سومار (منطقه‌ای مرزی در جنوب غربی استان کرمانشاه) و در جریان مبادله آتش میان توپخانه‌هاى ایران و عراق، یک نفربر و سه بولدوزر عراقى آتش گرفت و یازده نفر از نیروهای عراقی کشته یا زخمى شدند.[7]

نیروهاى ارتش و سپاه پاسداران در جبهه نوسود (شمال غربی پاوه) دو سنگر و دو کامیون مهمات دشمن را منهدم کردند و هشت نفر از نیروهای عراقى کشته شدند.[8]

با آتش خمپاره‌اندازهاى سپاه، یک قبضه تیربار کالیبر 50 عراق در نودشه (شمال غربی پاوه) منهدم و از قواى دشمن یک نفر کشته و دو نفر زخمى شدند.[9]

با شلیک توپخانه نیروى زمینى ارتش ایران در جبهه میمک (استان ایلام)، هفت سنگر، یک چادر مهمات و دو خودروى حامل تجهیزات جنگى منهدم و ده عراقى کشته یا زخمى شدند. همچنین در درگیرى دیگرى در این منطقه، با آتش توپخانه و خمپاره‌اندازها بر مواضع و سنگرهاى دشمن، به چندین تانک ارتش عراق آسیب وارد شد و سرنشینان آنها کشته یا مجروح شدند.[10]

در جبهه گیلان‌غرب یک انبار مهمات، یک سنگر تانک، دو خودرو، یک تانک و یک خودروى سنگین حامل مهمات دشمن نابود شد و دو نفر از رزمندگان شهید و سه نفر مجروح شدند.[11]

براثر آتش توپخانه بر روى پاسگاه سیدصادق (شرق سلیمانیه) در خاک عراق، دو سنگر، چهار خودرو و یک انبار مهمات ارتش عراق نابود شدند.[12]

آتش خمپاره‌اندازها در منطقه شورشیرین (استان ایلام) باعث انهدام یک دستگاه خودرو، چند سنگر و دو انبار مهمات دشمن منهدم شد. همچنین براثر آتش متقابل دشمن، یک دستگاه جیپ شهباز و یک قبضه تفنگ 106 میلی‌متری آسیب دیدند و تعدادی گلوله‌ 106 میلی‌متری منهدم شد.[13]

یک گروه هفت‌نفری از نیروهای بسیج مستقر در ارتفاعات ملکشاهی (مناطق مرکزی استان ایلام) به قصد نفوذ به منطقه‌ استقرار دشمن با مین برخورد کردند و یک نفر شهید و چهار نفر مجروح شدند.[14]

مبادله‌ آتش در منطقه پاوه منجر به انهدام یک دستگاه خودروی دشمن شد. همچنین دو نفر از اهالی منطقه شهید و سه نفر مجروح شدند. یک درجه‌دار ارتش نیز براثر برخورد ترکش خمپاره مجروح و به بیمارستان پاوه منتقل شد.[15]

در محوطه پایگاه پاسداران و بسیج شهرستان کامیاران (جنوب استان کردستان)، براثر انفجار مین پنج نفر مجروح شدند.[16]

مجاهدین مسلمان عراقی، در حمله به تیپ دوم کماندویى ارتش صدام در خانقین (نزدیک مرز خسروی)، 130 نفر از آنها را کشته و 52 نفر را مجروح کردند. همچنین آسایشگاه‌هاى این تیپ را با مواد منفجره منهدم و دوازده خودروى سبک و سنگین ارتش دشمن به آتش کشیده شد. در این حمله دو نفر از رزمندگان مجاهد به شهادت رسیدند.[17]

در درگیرى بین نیروهاى سپاه پاسداران مستقر در مهاباد و افراد گروه‌هاى مسلح ضدانقلاب، پنج تن از ضدانقلابیون کشته و پانزده نفر از آنان زخمى شدند. در این درگیرى فرمانده گروه ضربت سپاه و یکى از نیروهاى سپاه شهید و دو نفر مجروح شدند.[18]

نیروهاى سپاه پاسداران روستاهاى ویسه، سیاه ناو و چور (توابع مریوان) را پاک‌سازى کردند. یکى از عوامل ضدانقلاب و چهار نفر از نیروهاى ارتش عراق کشته شدند.[19]

در محور سقز به بوکان، روستاى سراخر (شمال استان کردستان) پاک‌سازى شد. در این عملیات 91 نفر دستگیر، 15 نفر کشته و 53 نفر زخمى شدند و مقدارى مهمات به دست آمد. یک نفر از نیروهاى خودى هم زخمى شد.[20]

دوازده نفر از نیروهاى ارتشى و بسیجى حدود هشت ماه پیش (8 الى 9 خرداد 1359)، در گردنه کله‌خان بانه اسیر و به زندان برده‌هور (سور) کومله منتقل شدند. سرهنگ ابراهیم اصغرلو و یکى از نیروهاى بسیج، نقشه فرار از زندان را طرح‌ریزى و همراه بیست نفر دیگر فرار کردند؛ اما در نزدیکى روستاى ملاشیخ سردشت به اسارت دمکرات درآمدند و درحالى‌که به طرف واران از توابع پیرانشهر برده مى‌شدند، به کمین دو نفر از افراد کومله برخوردند. در این درگیری سرهنگ ابراهیم اصغرلو از نیروی مخصوص تهران و محمد وفایى از بسیج اصفهان سردشت شهید شدند و افراد کومله به دست دمکرات‌ها اسیر و همراه سایر اسرا به زندان دولتو منتقل شدند. پیکر این دو شهید امروز، به افراد بومى تحویل داده شد.[21]

از نوزده نفر نیروی ارتشی که در 26 اسفند 1359 در منطقه بانه اسیر کومله شده بودند، چهار نفر آزاد شدند.[22]

نوزده فروند هواپیمای مهاجم به وسیله رادار (همدان، تبریز، دزفول، ایلام، بوشهر و خارک) کشف شد که براثر تیراندازی یگان‌های پدافند متواری شدند.[23]

یک فروند هواپیمای دشمن به حریم هوایی آبادان تجاوز کرد که با آتش پدافند هوایی متواری شد.[24]

دولت فرانسه همزمان با تحویل دادن چندین فروند هواپیماى میراژ به عراق، مقادیر زیادى سلاح و مهمات جنگى پیشرفته نیز به ارتش عراق داد. این سلاح‌ها شامل موشک‌هاى ضدهوایى، توپ‌هاى سنگین با برد زیاد و بمب‌هاى قابل استفاده در هواپیماهاى میراژ از نوع معروف تخریبى مجتمع‌هاى صنعتى و نفتى هستند.[25]

اعضاى هیئت صلح سازمان کنفرانس اسلامى (کمیته حسن نیت) با مقامات سیاسى و نظامى ایران در مورد پایان دادن به جنگ مذاکره کردند. رئیس‌جمهور، بنی‌صدر و حجت‌الاسلام هاشمی رفسنجانی، رئیس مجلس شوراى اسلامى، پس از جلسه با کمیته حسن نیت، شرایط ایران را براى پایان‌ دادن به جنگ (تعیین متجاوز، همزمانى آتش‌بس و خروج بدون قیدوشرط نیروهاى عراقى) اعلام کردند.[26]

گروهک فرقان در اطلاعیه‌اى مسئولیت ترور آیت‌الله ربانى شیرازى (نماینده امام خمینى در استان فارس و عضو شوراى نگهبان) را بر عهده گرفت.[27]

ستاد مشترک ارتش آمار تلفات (شهید، مجروح، اسیر و مفقود) نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران را تا ساعت 8 امروز 27781 نفر اعلام کرد.[28]

[1]. درویشی سه تلانی، فرهاد، محمدپور، محمد، روزشمار جنگ ایران و عراق، کتاب سیزدهم، ج1: تداوم اشغال و بحران، تهران: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس سپاه پاسداران، 1398، ص138.

[2]. همان.

[3]. پورداراب، سعید، تقویم تاریخ دفاع مقدس، ج8: بر فراز آسمان‌ها، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1387، ص127.

[4]. همان.

[5]. همان.

[6]. درویشی سه تلانی، فرهاد، محمدپور، محمد، همان، ص138.

[7]. همان، ص139.

[8]. همان.

[9]. همان، ص140.

[10]. همان، ص139.

[11]. همان.

[12]. همان، ص140.

[13]. پورداراب، سعید، همان، ص128.

[14]. همان.

[15]. همان، ص129.

[16]. همان.

[17]. درویشی سه تلانی، فرهاد، محمدپور، محمد، همان، ص140.

[18]. همان.

[19] همان.

[20]. همان.

[21]. همان، ص141.

[22]. همان.

[23]. پورداراب، سعید، همان، ص129.

[24]. همان، ص129 و 130.

[25]. درویشی سه تلانی، فرهاد، محمدپور، محمد، همان، ص142.

[26]. همان.

[27]. همان، ص145.

[28]. پورداراب، سعید، همان، ص131.