روزشمار
پنج‌شنبه 3 شهریور 1362؛ هزاروشصت‌ونهمین روز جنگ تحمیلی
محسن شیرمحمد
53 بازدید
- در تبادل آتش در دو سوی اروندرود، یک سنگر اجتماعی و سه سنگر انفرادی دشمن منهدم و عده‌ای از آن‌ها کشته و مجروح شدند. از نیروهای ایران نیز، 23 نفر مجروح شدند.[1]
- در گلوله‌باران آبادان، یک نفر شهید و پنج نفر مجروح شدند و بـه سه واحد مسکونی و دو مغازه خساراتی وارد شد.[2]
- در تبادل آتش نیروهای مستقر در برقازه (قرارگاه عملیاتی جنوب)، چهار نفر شهید و پانزده نفر مجروح شدند.[3]
- به دنبال تبادل آتش پراکنده در مناطق پاسگاه زید، شلمچه و پل نو (خوزستان)، هفده نفر از نیروهای ایران زخمی شدند.[4]
- در مناطق عملیاتی لشکر 81 زرهی کرمانشاه در جبهه غرب، هفت نفر شهید و چهارده نفر مجروح شدند.[5]
- در مناطق بانه و مریوان (کردستان)، یک پست دیده‌بانی دشمن در منطقه گرمک منهدم و به چند سنگر اجتماعی و انفرادی و تعدادی خودروی آن‌ها خساراتی وارد شد.[6]
- در منطقه عملیاتی سردشت (آذربایجان غربی)، دو سرباز ایران مجروح شدند.[7]
- با آتش توپخانه ارتش عراق بر سردشت، سه نفر مجروح و چندین خانه ویران شد.[8]
- در منطقه حاج‌عمران (بین پیرانشهر و مرز ایران با عراق) یک درجه‌دار و یک سرباز شهید، یک درجه‌دار و 26 سرباز مجروح شدند.[9]
- در منطقه عملیاتی پیرانشهر (آذربایجان غربی)، بالگردهای دشمن به مواضع نیروهای ایران راکت پرتاب کردند، ولی با اجرای آتش پدافند هوایی متواری شدند.[10]
- در منطقه عملیاتی پیرانشهر، پنج سرباز ایران مجروح شد و به دو قبضه خمپاره‌انداز 81 میلی‌متری خساراتی وارد آمد. از نیروهای دشمن نیز تعدادی کشته و زخمی شدند و یک بولدوزر[11] و یک خودروی حفاری مهندسی دشمن به آتش کشیده شد.[12]
- هشتادودو فروند هواپیمای جنگنده و بمب‌افکن عراق، 98 سورتی پرواز انجام دادند که سه سورتی از آن‌ها پرواز شبانه بود. شش فروند هواپیمای عراقی نیز ضمن ورود به مناطق مرزی در دید رادارهای پدافند هوایی ارتش قرار گرفتند و علیه آن‌ها اقدامات تاکتیکی به عمل آمد.[13]
- چهار فروند هواپیمای دشمن منطقه دوآب نوسود (کرمانشاه) را بمباران کردند، اما تلفات و ضایعاتی نداشت.[14]
- چهار فروند هواپیمای دشمن که با ورود به حـریم هـوایی پاوه (کرمانشاه) قصد بمباران این شهر را داشتند، با آتش پدافند متواری شـدند. این جنگنده‌ها هنگام ترک منطقـه، اطـراف ایـن شـهر را بمبـاران کردنـد کـه خسارتی برجای نگذاشت.[15]
ـ نیروهای قرارگاه حمزه سیدالشهدا (مرکز عملیات مشترک ارتش و سپاه پاسداران) در استان‌‌های آذربایجان غربی و کردستان، 46 روستا و چند ارتفاع و 7 پایگاه و یک پاسگاه در مناطق سارال و دیواندره، کامیاران، دهگلان، سنقر، بوکان، صائین‌دژ و سلماس را پاک‌سازی کردند و 310 نفر از ضدانقلاب را کشتند.[16]
- تیپ شهدا و جندالله ارومیه متشکل از نیروهای سپاه پاسداران، ارتش، بسیج و ژاندارمری در یک عملیات در محال انـزل و محـور ارومیـه ـ اشـنویه، بیست روستا را آزاد کردند. در این عملیات پانزده نفر از اعضای حزب دمکرات کشته، پانزده نفر زخمی و تعدادی نیز دستگیر شدند. چنـدین قبضه اسلحه سنگین و مهمات نیز به غنیمت گرفته شد و تعدادی از سربازان و مردم عادی نیز کـه توسط حزب دمکرات به گروگان گرفته شده بودند، آزاد شدند. از نیروهای نظامی یک نفر شهید و چند نفر زخمی شدند.[17]
- یک نفر از اعضای حزب دمکرات با یک قبضه تیربار ژ3 و بیست فشنگ خود را به نیروهای نظامی منطقه سردشت (آذربایجان غربی) معرفی کرد.[18]
- نیروهای پایگاه تل‌شیر (ژاندارمری) در منطقه سقز (آذربایجان غربی) با ضدانقلاب درگیر شدند، اما تلفاتی به نیروهای خودی وارد نشد.[19]
- براثر کمین ضدانقلاب در اطراف سردشت و محور بانه (آذربایجان غربی)، شانزده نفـر از نیروهای ژاندارمری و سپاه پاسداران شهید و سه نفر زخمی شدند.[20]
- دو نفر از اعضای حزب دمکرات در سنندج دستگیر شدند.[21]
- اجسـاد نه نفر از کسانی که کومله به گروگان گرفته بود، شامل شش نظامی و سه نفر از مـردم عـادی در محور سنندج ـ دیواندره، کشف شد.[22]
- در بیجار (کردستان)، شش نفر از مسئولان و هواداران سازمان مجاهدین خلق دستگیر شدند.[23]
- نیروهای تأمین پایگاه سه شهید سردشت (آذربایجان غربی) در کمین ضدانقلاب گرفتار شدند که چهارده سرباز شهید و دو نفر مجروح شدند.[24]
- حکومت بعث عراق از ملا شیخ محمد شاندری، از علمای برجسـته سلیمانیه عراق، خواست تا در یک برنامه تلویزیونی فتوا دهد که ایران، جنگ را بـه عـراق تحمیل کرده است، ولی وی ضمن رد این درخواست، به ایران پناهنده شد و هم‌اکنون در مرز احمدآباد عراق (نزدیک مریوان) است.[25]
[1]. پورداراب، سعید، تقویم تاریخ دفاع مقدس نزاجا، ج37: نبرد خاموش، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1395، ص77.
[2]. نعمتی، یعقوب، کریمی، حجت‌الله، اکبرپور، محمدجواد، روزشمار جنگ ایران و عراق، کتاب بیست‌وهفتم: آماده‌سازی عملیات والفجر 4، تهران: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس سپاه پاسداران، 1394، ص110.
[3]. پورداراب، سعید، همان، ص77.
[4]. نعمتی، یعقوب، کریمی، حجت‌الله، اکبرپور، محمدجواد، همان، ص110.
[5]. پورداراب، سعید، همان، ص78.
[6]. همان، ص80.
[7]. همان.
[8]. همان، ص81.
[9]. همان، ص80.
[10]. همان.
[11]. همان.
[12]. مطمئنیان آرانی، علی، اطلاعیه‌های ارتش جمهوری اسلامی ایران در هشت سال دفاع مقدس: ج 4، تهران: انتشارات سازمان عقیدتی سیاسی ارتش،1397، ص315.
[13]. پورداراب، سعید، همان، ص83.
[14]. همان.
[15]. نعمتی، یعقوب، کریمی، حجت‌الله، اکبرپور، محمدجواد، همان، ص109.
[16]. پورداراب، سعید، همان، ص93-91.
[17]. نعمتی، یعقوب، کریمی، حجت‌الله، اکبرپور، محمدجواد، همان، ص110.
[18]. پورداراب، سعید، همان، ص81.
[19]. همان.
[20]. نعمتی، یعقوب، کریمی، حجت‌الله، اکبرپور، محمدجواد، همان، ص110.
[21]. همان.
[22]. همان.
[23]. همان.
[24]. پورداراب، سعید، همان، ص80 و 81.
[25]. نعمتی، یعقوب، کریمی، حجت‌الله، اکبرپور، محمدجواد، همان، ص117.
