روزشمار
پنجشنبه 6 آذر 1359؛ شصت‌وهفتمین روز جنگ تحمیلی
احمد صفری
114 بازدید
آبادان زیر آتش دشمن قرار گرفت و تعدادی از منازل مسکونی خسارت دید. پنج نفر شهید و 29 نفر زخمی شدند.[1]
با آتش توپخانه در منطقه مارد (خرمشهر)، یازده دستگاه خودرو دشمن منهدم و 27 نیروی عراقی کشته و زخمی شدند.[2]
براثر حملات دشمن به سوسنگرد، نوزده غیرنظامی مجروح و یک نفر شهید شدند.[3]
با آتش توپخانه ایران و مقاومت مدافعان شهر، چهارمین حمله دشمن به سوسنگرد خنثی شد.[4]
با حملات دشمن در جبهه دبحردان (نزدیکی اهواز) سه نفر شهید و سه نفر مجروح شدند.[5]
نیروهای ارتش انبار مهمات دشمن واقع در دبحردان و ایستگاه حمیدیه (سوسنگرد) را به آتش کشیدند.[6]
پالایشگاه شماره 10 آبادان براثر آتش خمپاره دشمن دچار حریق شد. نیروهای آتش‌نشانی آتش را مهار کردند.[7]
دو فروند میگ عراقی با پرواز در دویست‌متری سطح زمین، با بمباران یکی از میدان‌های خرم‌آباد، یک هتل و چندین مغازه و اتومبیل را تخریب و منهدم کردند.[8]
نیروهای سپاه در منطقه حمیدیه با آتش خمپاره، یک خودرو حامل آذوقه و مهمات دشمن را منهدم کردند. در این حمله ده نیروی عراقی کشته و تعدادی مجروح شدند.[9]
با آتش نیروهای خودی در منطقه آبادان، دو تانک و سه سنگر خمپاره و چندین خودروی دشمن منهدم شد.[10]
با آتش نیروها و توپخانه به تانک‌ها، نفربرها، خودروها و نیروهای دشمن که قصد عبور از کارون را داشتند، تعدادی از نیروهای عراقی کشته و زخمی و چهار تانک و نفربر آنها منهدم شد.[11]
نیروهای ژاندارمری مستقر در کانی‌سخت (ایلام) تعدادی سنگر و مواضع دشمن را منهدم و یک دستگاه خودروی نظامی و یک قبضه توپ ضدهوایی آنان را به آتش کشیدند. همچنین چهارده نیروی عراقی کشته شدند.[12]
با آتش توپخانه تیپ 84 ارتش خرم‌آباد، خسارات شدیدی به دشمن در حوالی دهلران و عین‌خوش وارد و دو انبار مهمات آنان نیز منهدم شد. همچنین پانزده نیروی عراقی کشته و چهل نفر مجروح شدند.[13]
بالگردهای هوانیروز مستقر در پایگاه دزفول، ضمن انجام پرواز شناسایی در مسیر شمال و جنوب رودخانه کرخه، به نیروهای دشمن حمله و دو خودرو حامل نیرو، یک تانک و چندین سنگر آنان را منهدم کردند. در این حمله ده نفر از نیروهای عراقی کشته و تعدادی نیز مجروح شدند.[14]
چهارده هواپیمای مهاجم توسط رادارهای همدان و بندرعباس شناسایی و با آتش یگان‌های پدافند زمین به هوا متواری شدند. همچنین یک فروند میگ عراقی در آسمان خرم‌آباد ظاهر شد که با آتش نیروهای خودی متواری شد.[15]
یگان‌های نیروی دریایی ارتش به سکوهای البکر و الامیه (عمده‌ترین و مهم‌ترین پایانه‌های صادرات نفت عراق در خلیج فارس) حمله کردند. براثر این حملات ده نیروی عراقی کشته و ده نفر اسیر شدند. همچنین یک افسر ارتش عراق در روی سکوی نفتی البکر خود را تسلیم کرد.[16]
افراد نیروی دریایی ارتش یک فروند از دو ناوچه مدرن عراق را در رودخانه ام‌القصر منهدم کردند.[17]
160 رزمنده که به اسارت نیروهای عراقی درآمده بودند، موفق به فرار شده و به کشور بازگشتند.[18]
عده‌ای از افراد حزب دموکرات با مسدود کردن جاده کامیاران به دهکُلان (کردستان) از یک اتوبوس پنج نظامی را به گروگان گرفتند.[19]
تعدادی از عوامل حزب دموکرات کردستان به نیروهای بارزانی (نیروهای مخالف حزب بعث و طرفدار جمهوری اسلامی ایران) مستقر در منطقه اشنویه حمله کردند که در این حمله شش نفر از نیروهای بارزانی و سه نفر از افراد حزب دموکرات کشته و سه نفر زخمی شدند.[20]
در جاده ارومیه ـ زیوه یک تراکتور با مین برخورد کرد و منهدم شد و یک نفر از سرنشینان آن کشته و یک نفر مجروح شدند.[21]
ابوالحسن بنی‌صدر، رئیس‌جمهور، به همراه جانشین ستاد مشترک، وزیر دفاع و فرمانده ژاندارمری از جبهه‌های آبادان و خرمشهر و چند جبهه دیگر بازدید کرد.[22]
بعد از امتناع شش کشور عرب (یمن، سوریه، لیبی، الجزایر، فلسطین و لبنان) از حضور در کنفرانس سران عرب، نمایندگان مجلس شورای اسلامی در بیانیه‌ای از حرکت انقلابی آنها تشکر کردند.[23]
ستاد مشترک ارتش مجموع تلفات (شهید، مجروح، اسیر و مفقود) نیروهای خودی را تا ساعت 8 ششم آذر، 9846 نفر اعلام کرد.[24]
[1]. بهروزی، فرهاد، تقویم تاریخ دفاع مقدس، ج4: تثبیت متجاوز، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1385، ص135.
[2]. همان.
[3]. همان، ص144.
[4]. همان.
[5]. همان.
[6]. همان، ص145.
[7]. همان، ص135.
[8]. همان، ص143 و 144.
[9]. همان، ص146.
[10]. همان، ص135.
[11]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، روزشمار جنگ ایران و عراق، کتاب یازدهم: هویزه، آخرین گام‌های اشغالگر، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، 1373، ص318.
[12]. بهروزی، فرهاد، همان، ص137.
[13]. همان.
[14]. همان، ص136.
[15]. همان، ص139.
[16]. همان، ص140.
[17]. همان.
[18]. همان، ص144.
[19]. همان، ص137.
[20]. همان، ص138.
[21]. همان، ص139.
[22]. همان، ص146.
[23]. لطف‌الله‌زادگان، همان، ص319.
[24]. بهروزی، فرهاد، همان، ص141.
