جمعه 5 شهریور 1361؛ هفتصدوپنجمین روز جنگ تحمیلی

امین راستگو
18 بازدید

دشمن با سلاح‌های سنگین و دوربرد آبادان را گلوله‌باران کرد و یک نفر شهید و 9 نفر مجروح شدند. همچنین یک مغازه و 2 منزل مسکونی تخریب شد و 3 واحد مسکونی دیگر آتش گرفت. در منطقه عملیاتی آبادان هم یک نفر شهید شد و 11 نفر مجروح شدند.[1]

نیروهای ایران با سلاح دوربرد در روستای سیبه در آن‌سوی اروندرود (خوزستان) یک تفنگ 106 میلی‌متری، یک خمپاره‌انداز 60 میلی‌متری و یک محل تجمع دشمن را منهدم و 9 نفر را کشته و زخمی کردند.[2]

نیروهای ژاندارمری در ساعت 18:00 با اجرای آتش روی مواضع دشمن در منطقه شورشیرین (ایلام) یک انبار مهمات دشمن را منهدم و از تردد خودروهای دشمن جلوگیری کردند.[3]

نیروهای ایران به مواضع دشمن در منطقه مهران (ایلام) نفوذ کردند و یک توپ ضد هوایی و 10 سنگر و پست دیده‌بانی و موضع تانک دشمن را منهدم کردند.[4]

هواپیماهای دشمن به حریم هوایی تهران، قم، آبادان، اهواز، خرم‌آباد، ایلام، کرج و اراک تجاوز کردند و در برخی شهرها از جمله تهران، کرج، قم و اراک دیوار صوتی را - همزمان با اقامه نمازجمعه - شکستند.[5]

3 بالگرد دشمن از ساعت 12:05 تا 12:41 به حریم هوایی گیلان ‌غرب، کرمانشاه، اسلام‌آباد غرب (کرمانشاه) و ایلام تجاوز کردند که علیه آنها اقدامات تاکتیکی انجام شد.[6]

21 هواپیمای دشمن توسط رادارهای گوره، همدان، آبدانان، ایلام، بندرعباس و تبریز شناسایی و با آتش پدافند هوایی متواری شدند.[7]

معارضین عراقی (مخالف صدام) 3 نیروی ارتش بعثی را در شهرهای شانه‌دری و سلیمانیه کشته و یک نفر را زخمی کردند.[8]

نیروهای حزب دموکرات کردستان ایران به روستای منصورکندی در 6 کیلومتری شمال غربی میاندوآب (آذربایجان ‌غربی) حمله کردند که 3 نفر از جمله یک پاسدار شهید و 6 زن و کودک مجروح شدند.[9]

ضدانقلاب در ساعت 17:30به یک مینی‌بوس در 5 کیلومتری منطقه میاندوآب (آذربایجان‌ غربی) حمله کرد که یک پاسدار و 2 غیر نظامی شهید و یک افسر و 3 غیر نظامی مجروح شدند.[10]

نیروهای خودی با هدایت قرارگاه حمزة سیدالشهدا (ع) در محور صائین‌دژ - تکاب (آذربایجان ‌غربی) روستاهای گل‌تپه و چراغ ‌ابدال را از نیروهای حزب دموکرات و کومله پا‌کسازی کردند. در این عملیات 12 ضدانقلاب کشته، 5 نفر زخمی و 20 نفر دستگیر شدند و از نیروهای خودی نیز یک نفر شهید و 2 نفر مجروح شدند. همچنین بیش از 100 قبضه انواع اسلحه، مقداری مواد منفجره، 2 دستگاه آمبولانس و یک جیپ نظامی که قبلاً به سرقت رفته بود، به دست نیروهای خودی افتاد.[11]

نیروهای ارتش، سپاه و پیشمرگان مسلمان کرد با کمک هوانیروز ارتش در اولین مرحله عملیات شهید شجاعی، روستاهای جوانمرد، داشاغول، کان‌الله سیده، اورپاکن، کانی‌سبزه، قاضی‌اخوی، زاروجه، آق‌قلان، ایلانی و آق‌جوان در اطراف محور سد بوکان (آذربایجان ‌غربی) را از ضدانقلاب پاکسازی کردند و مقادیری سلاح از نوع ژ 3، کلاشینکف، ام 1 و 2 خودروی ریو و تویوتا منهدم شد و تعدادی از ضدانقلاب کشته و مجروح  و بقیه متواری شدند. از نیروهای خودی یک نفر شهید و 2 نفر مجروح شدند.[12]

نیروهای پایگاه جعفرآباد، ساعت 18:35 در سه‌راهی قم‌قلعه مهاباد (آذربایجان ‌غربی) با ضدانقلاب درگیر شدند که آسیبی به نیروهای خودی وارد نشد.[13]

ضدانقلاب در ساعت 1:20به پایگاه بزی سردشت (آذربایجان‌ غربی) حمله کرد که در ساعت 2:25 بدون آسیب به نیروهای خودی، درگیری خاتمه یافت.[14]

نیروهای پایگاه الله‌اکبر در سردشت (آذربایجان ‌غربی) از ساعت 04:10 با ضدانقلاب درگیر شدند. درگیری ساعت 04:50 بدون آسیب به نیروهای خودی خاتمه یافت.[15]

ضدانقلاب با خمپاره‌انداز 81 میلی‌متری به پادگان پَسوِه (آذربایجان ‌غربی) شلیک کرد و یک سرباز مجروح شد.[16]

نیروهای بسیج و ژاندارمری 22 کیلوگرم دینامیت را که ضدانقلاب برای انهدام پل کلته در محور سردشت - بانه کار گذاشته بود، کشف کردند.[17]

ساعت 18:00، نیروهای کومله، 4 خودرو به همراه رانندگانش را در جاده ظفرآباد در10 کیلومتری غرب دیواندره (کردستان) گروگان گرفتند.[18]

ساعت 23:55، یک بمب دست‌ساز در یک دکه کتاب‌فروشی در خیابان مدرسی کرمانشاه منفجر شد و خساراتی به دکه وارد کرد ولی تلفات جانی نداشت.[19]

نیروهای سپاه پاسداران یک خانه را در اهواز (خوزستان) کشف کردند که محل نگهداری تسلیحات سازمان مجاهدین خلق بود. در این خانه 3 اسلحه، 16 نارنجک، 15 بمب دست‌ساز، 20 قالب مادة منفجرة تی.ان.تی و حدود 400 فشنگ در یخچال، کمد بچه و اجاق‌گاز جاسازی شده بود.[20]

ساعت 22:00، یکی از اعضای حزب دموکرات کردستان با یک اسلحه ژ 3 و 96 فشنگ، خود را به پایگاه شهید انصاریان مهاباد (آذربایجان ‌غربی) معرفی کرد.[21]

2 فرد مسلح در ساعت 16:00، یک موتورسیکلت هوندا را در خیابان آبشار (تهران) با تهدید از مالکش گرفته و متواری شدند.[22]

206 تریلر حامل مهمات در سه نوبت از بندر شعیبة کویت به سوی عراق حرکت کردند.[23]

46 خودرو حامل وسایل و تجهیزات نظامی، از کشور اردن و از طریق فلوجه - الورار،  وارد پادگان التاجی عراق  شدند.[24]

حکم اعدام 5 نفر از کادرهای نظامی سازمان مجاهدین خلق و گروه اشرف دهقانی در بابل (مازندران) اجرا شد؛ قیام مسلحانه، شرکت در درگیری‌های مسلحانة بابل، کمک مالی به سازمان، تهیة مواد منفجره، شرکت فعال در عضوگیری، جذب افراد و اعزام آنها به جنگل و نگهداری اسلحه، از جمله جرائم این افراد است.[25]

ستاد مشترک ارتش آمار شهدای نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران را تا ساعت 8 امروز،  13.013 نفر و مجروح، اسیر و مفقود را 57.918  نفر اعلام کرد.[26]


[1]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ج 21 ـ عملیات مسلم‌بن‌عقیل، تهران، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس سپاه پاسداران، 1391، ص 97؛ بهروزی، فرهاد، تقویم تاریخ دفاع مقدس، ج 25 ـ حماسه دو سال حضور، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1392، ص 136.

[2]. بولتن خبرگزاری پارس، ش 161، ص 31 و 32.

[3]. بهروزی، فرهاد، همان، ص 136.

[4]. بولتن خبرگزاری پارس، ش 161، ص 31.

[5]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، همان، ص 95؛ بهروزی، فرهاد، همان، ص 140.

[6]. بهروزی، فرهاد، همان، ص140.

[7]. همان.

[8]. بولتن خبرگزاری پارس، ش 161، ص 20.  

[9]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، همان، ص 97.

[10]. بهروزی، فرهاد، همان، ص 137 و 138.

[11]. بهروزی، فرهاد، همان، ص 137؛ کرم‌زاده، زهرا، رویدادها و حوادث 8 سال دفاع مقدس استان آذربایجان غربی به روایت روزنامه جمهوری اسلامی ایران، ج1 (از 13 مهر 1359 تا 24 اسفند 1361)، ارومیه، یاز، 1391، ص 271؛ لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، همان، ص 111.

[12]. کرم‌زاده، زهرا، همان، ص 272.

[13]. مالکی گمچی، اسداله، روزشمار دفاع مقدس، فرماندهی انتظامی استان آذربایجان غربی ‌ـ فروردین 1358 تا تیر 1362، تهران، پژوهشگاه علوم انتظامی و مطالعات اجتماعی ناجا، 1395، ص 105.

[14]. بهروزی، فرهاد، همان، ص 138.

[15]. همان.

[16]. همان.

[17]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، همان، ص 97.

[18]. بهروزی، فرهاد، همان، ص 137.

[19]. همان.

[20]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، همان، ص 98.

[21]. بهروزی، فرهاد، همان، ص 138.

[22]. همان، ص142.

[23]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، همان، ص 97.

[24]. همان.

[25]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، همان، ص 98.

[26]. بهروزی، فرهاد، همان، ص 142.