روزشمار

شنبه 4 بهمن 1359، صدوبیست‌وچهارمین روز جنگ تحمیلی

محسن شیرمحمد
18 دورہ

  • توپخانه و خمپاره‌اندازها و بالگردهای هوانیروز (ارتش)، مواضع ارتش عراق را در مناطق ام‌الرصاص، کوت‌الزین و قسمت غربی خرمشهر و سواحل کارون (خوزستان) زیر آتش قرار دادند.[1]

  • آبادان هدف توپخانه دشمن قرار گرفت. لوله‌های نفت و تعدادی خانه منهدم و سه نفر شهید و 33 نفر مجروح شدند.[2]

  • یگان‌های ستاد اروند با ارتش عراق درگیر شدند و دو نفر شهید و یک نفر زخمی شدند. در منطقه عملیاتی اروند از 1 تا 4 بهمن 1359، شش نفر شهید و سیزده نفر مجروح شدند.[3]

  • توپخانه لشکر 92 زرهی اهواز (ارتش) در جبهه آبادان و سوسنگرد (خوزستان) مواضع دشمن را زیر آتش قرار داد. درنتیجه دو تانک، یک خمپاره‌انداز، یک تفنگ 106، یک خودرو و یک لودر عراق منهدم شد و بیست نفر از افراد دشمن کشته شدند.[4]

  • خمپاره‌اندازه سپاه پاسداران در محور فارسیات (خوزستان)، مواضع دشمن را زیر آتش گرفت. درنتیجه یک نفربر عراق منهدم شد و عده‌ای از نفرات دشمن کشته و زخمی شدند.[5]

  • توپخانه لشکر 21 (ارتش) در جبهه دزفول (خوزستان)، مواضع دشمن را هدف قرار داد و سه کامیون و سه توپ عراق منهدم شد و پنج نفر از افراد دشمن کشته شدند.[6]

  • انبار بزرگ مهمات زیرزمینی عراق در جبهه کرخه‌کور (خوزستان) با آتش توپخانه نیروهای ایران  منفجر شد.[7]

  • نیروهای ایران و عراق در منطقه دهلران (ایلام) درگیر شدند. از نیروهای ایران، یک نفر شهید و سیزده نفر مجروح شدند.[8]

  • توپخانه ایران در منطقه هلاله و نی‌خضر (ایلام)، مواضع ارتش عراق را زیر آتش گرفت. یک خودرو‌ و هشت سنگر عراق منهدم و بیست نفر از افراد دشمن کشته یا زخمی شدند.[9]

  • خمپاره‌انداز سپاه پاسداران در منطقه کنجانچم ایلام، مواضع دشمن را هدف قرار داد. دو تانک، یک سنگر موشک‌انداز و تعدادی سنگر انفرادی ارتش عراق منهدم شد و عده‌ای از نیروهای عراقی کشته شدند.[10]

  • براثر انفجار در یکی از ساختمان‌های کوی سازمانی پادگان ابوذر (کرمانشاه)، یک سرباز شهید و سه نفر مجروح شدند.[11]

  • نیروهای ایران مواضع خود را در تنگ‌کورک و تپه برآفتاب و داربلوط در گیلان‌غرب (کرمانشاه) تثبیت کردند و دو نقطه حساس در اطراف تنگ‌حاجیان را به محاصره درآوردند.[12]

  • یک پاسگاه راهبردی در بخش مرزی نوسود (کرمانشاه)، به تصرف درآمد و پنجاه نفر از افراد ارتش عراق و ضدانقلاب کشته یا مجروح شدند. ده خودرو و سه توپ و دو خمپاره‌انداز دشمن نیز منهدم شد.[13]

  • در جبهه مریوان (کردستان)، یک انبار بزرگ مهمات عراق منهدم شد.[14]

  • پادگان خُرمال (کردستان عراق) در چند نوبت مورد حمله گروه‌های چریکی و توپخانه ارتش قرار گرفت و بخش اعظم تجهیزات پادگان منهدم شد و همه فعالیت‌های نظامی در این پادگان متوقف شد.[15]

  • توپخانه لشکر 28 پیاده سنندج (ارتش)، مستقر در منطقه مریوان (کردستان)، مواضع ارتش عراق در منطقه پادگان بیاره، شمال هرگینه و ارتفاعات توتمان را زیر آتش سنگین قرار داد. دو توپ، چهار خودرو نظامی و یک موضع توپخانه و چند چادر گروهی دشمن منهدم شد و سی تا چهل نفر از افراد دشمن کشته شدند.[16]

  • نیروهای ضدانقلاب به یک خودرو حامل ده نفر از نیروهای ژاندارمری گاران، در پنج‌کیلومتری پایگاه گاران سنندج (کردستان)، حمله کردند که با آتش متقابل، مجبور به فرار شدند. در این درگیری یک نفر از پیشمرگان مسلمان کرد زخمی شد و یک نفر از نیروهای ضدانقلاب کشته شد.[17]

  • در حمله ضدانقلاب به خودروی تدارکاتی گردان 132 (ارتش) مستقر در مهاباد (آذربایجان‌غربی)، یک تیربار ژ3، بیست‌ویک تفنگ ژ3، سه نارنجک تفنگی، یک نارنجک دستی و یک بی‌سیم پی‌آرسی77 به دست دشمن افتاد. ده نظامی و دو پاسدار شهید و سیزده نفر اسیر شدند.[18]

  • ساعت 3 بعدازظهر، نیروهای ضدانقلاب با سلاح‌های سبک و سنگین به‌شدت با نیروهای سپاه پاسداران در میدان فرمانداری مهاباد (آذربایجان‌غربی) درگیر شدند که با پاسخ نیروهای سپاه، درگیری ساعت 19 خاتمه یافت و دو پاسدار شهید و سه نفر مجروح شدند. از آمار تلفات ضدانقلاب اطلاع دقیق موجود نیست.[19]

  • ساعت 22:15، یک هواپیمای عراق به آسمان جزیره کیش نزدیک شد که با آتش پدافند هوایی، متواری شد. دو هواپیمای عراق نیز توسط رادارهای جاسک و خارک کشف و با آتش یگان‌های پدافند زمین به هوا، مجبور به فرار شدند.[20]

  • گروهی از طرفداران سازمان مجاهدین خلق به خوابگاه دختران دانشگاه تهران حمله کردند و ده دختر دانشجو مجروح شدند.[21]

  • ساعت 17، چند نفر از هواداران سازمان مجاهدین خلق هنگام الصاق اعلامیه در خیابان امام‌خمینی تبریز (آذربایجان‌ شرقی) توسط نیروهای سپاه پاسداران دستگیر شدند. صد نفر از طرفداران این سازمان ضمن اعتراض و دادن شعار در چهارراه متحدین اجتماع کردند که با تیراندازی هوایی نیروهای سپاه، تعدادی بازداشت و بقیه متفرق شدند.[22]

  • دو جوان مسلمان عراقی از طریق سلیمانیه عراق وارد ایران شدند و خود را به مقامات شهرستان سقز (کردستان) معرفی و تقاضای پناهندگی کردند.[23]


    [1]. بهروزی، فرهاد، تقویم تاریخ دفاع مقدس، ج6 (گام بر بام میمک، حوادث بهمن 1359)، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1386، ص87.

    [2]. همان، ص88.

    [3]. همان.

    [4]. همان.

    [5]. رادمرد، محمد و زهرا سعیدی، روزشمار جنگ ایران و عراق، کتاب دوازدهم، ج1 (در کشاکش اشغال و بحران)، تهران، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، 1401، ص456.

    [6]. بهروزی، فرهاد، همان، ص88.

    [7]. رادمرد، محمد و زهرا سعیدی، همان، ص456.

    [8] همان.

    [9]. بهروزی، فرهاد، همان، ص88 و 89.

    [10]. رادمرد، محمد و زهرا سعیدی، همان، ص456.

    [11]. بهروزی، فرهاد، همان، ص89.

    [12]. همان، ص95.

    [13]. همان، ص95 و 96.

    [14]. همان، ص95.

    [15]. همان.

    [16]. همان، ص90.

    [17]. همان، ص89 و 90.

    [18]. همان، ص90.

    [19]. رادمرد، محمد و زهرا سعیدی، همان، ص467.

    [20]. بهروزی، فرهاد، همان، ص91.

    [21]. گزارش‌های ویژه، خبرگزاری پارس، ش313، 6 بهمن 1359، ص25_22.

    [22]. بهروزی، فرهاد، همان، ص93.

    [23]. رادمرد، محمد و زهرا سعیدی، همان، ص457.