شنبه 19 دی 1360؛ چهارصدوهفتادوپنجمین روز جنگ تحمیلی
 امین راستگو
 27 بازدید
 نیروهای خودی با اجرای آتش از پیشروی بیشتر دشمن در جبهه شیاکوه (کرمانشاه) جلوگیری کردند و تلفات سنگینی بر آنان وارد کردند.[1]
	
 با آتش توپخانه ارتش، ستون خودروهای دشمن در مناطق گیلان غرب، شیاکوه، بانسیران، تپه اناری و کوه گچ (کرمانشاه) منهدم شد؛ 350 نفر از نیروهای عراق کشته شدند و 18 خودرو و مقادیری مهمات آنان نابود شد.[2]
	
 نیروهای خودی به مدت 10 ساعت با آتش توپخانه، مواضع و نیروهای دشمن را در جبهه دزفول و شوش زیر آتش قرار دادند؛ 3 تانک، 7 کامیون، 2 نفربر، 4 جیپ حامل تفنگ 106 میلیمتری، 2 انبار مهمات، 14 سنگر انفرادی و اجتماعی و 3 پست دیدهبانی دشمن منهدم شد و بیش از 35 نفر از آنان کشته یا زخمی شدند.[3]
	
 در جبهه منصورون (خرمشهر)، یک کامیون حامل نفرات دشمن هدف گلوله آر.پی.جی 7 نیروهای خودی قرار گرفت و منهدم شد و سرنشینان آن کشته شدند. همچنین 3 نفر از نیروهای مهندسی رزمی نیروهای عراق توسط نیروهای خودی هدف قرار گرفته و کشته شدند. با آتش خمپارهانداز نیروهای خودی نیز، از فعالیتهای مهندسی دشمن جلوگیری شد. [4]
	
 با تبادل آتش در جبهههای اروندرود و خرمشهر اشغالی، 5 سنگر اجتماعی و انفرادی و 2 پست دیدهبانی دشمن منهدم شد و تعدادی از نیروهای عراق کشته و زخمی شدند. یک نفر از نیروهای خودی نیز شهید شد.[5]
	
 دشمن آبادان را زیر آتش سلاح سنگین قرار داد؛ تعدادی خانه مسکونی خسارت دید، یک نفر شهید و 10 نفر مجروح شدند.[6]
	
 با آتش توپخانه 105 و 203 میلیمتری ارتش در تپه رحمان منطقه سرنی و منطقه قاطرسوخته (ایلام) روی مواضع دشمن، چند سنگر اجتماعی و دیدهبانی نیروهای عراق نابود شد و تعدادی از آنها کشته یا زخمی شدند. دشمن در پاسخ با آتش توپخانه، تپه 47 را زیر آتش قرار داد که به نیروهای خودی آسیبی وارد نشد.[7]
	
  با آتش توپخانه نیروهای سپاه پاسداران سومار روی توپخانه سنگین عراق در پارومال (کرمانشاه)، حداقل 15 نفر از نیروهای عراق کشته یا زخمی شدند و به یک تیربار سبک دشمن آسیب وارد شد.[8]
	
 با اجرای آتش دشمن در جبهه نوسود (کرمانشاه)، یک درجهدار مجروح شد.[9]
	
 با اجرای آتش نیروهای خودی در محورهای بازیدراز، قراویز و کورهموش (کرمانشاه)، 40 نفر از نیروهای عراق کشته یا زخمی شدند؛ 10 سنگر و 4 خودروی آنان نیز منهدم شد.[10]
	
 با اجرای آتش دشمن، یک بسیجی در کنجانچم (مهران؛ ایلام) مجروح شد.[11]
	
 نیروهای خودی در یک عملیات ایذایی برونمرزی، با پشتیبانی آتش توپخانه، مقر فرماندهی دشمن را در منطقه سیدصادق عراق هدف قرار دادند و با ایجاد یک رشته انفجار زنجیرهای، 24 سنگر گروهی و انفرادی و بخشی از تأسیسات تجمعی نیروهای عراق نابود شد؛ 100 نفر از نیروهای دشمن نیز کشته و مجروح شدند.[12]
	
 9 هواپیمای دشمن توسط رادارهای بهبهان، اهواز، امیدیه، تهران و ایلام شناسایی و با آتش پدافند هوایی متواری شدند.[13]
	
 حمله ضدانقلاب به پایگاههای نیروهای خودی در مناطق دیواندره، تکاب، کانیسور و گوزلی در جاده بانه - سردشت با مقاومت نیروهای خودی دفع شد.[14]
	
 در ادامه عملیات پاکسازی روستای زیندشت از توابع منطقه قوشچی ارومیه، تعدادی ضدانقلاب در این روستا و اطراف آن دستگیر شدند. 7 نفر که هفته گذشته توسط ضدانقلاب در جاده ارومیه - سلماس گروگان گرفته شده بودند، در این عملیات آزاد و به ارومیه منتقل شدند.[15]
	
  ساعت 20:00، بر اثر برخورد یک تراکتور با مین، در محور روستای نگل در مسیر سنندج - مریوان (کردستان)، 3 غیر نظامی به شهادت رسیدند.[16]
	
 ضدانقلاب در ساعت 23 به پایگاه تونل شماره 1 سنندج حمله کرد که درگیری ساعت 03:00 بامداد روز بعد بدون تلفات نیروهای خودی خاتمه یافت. [17]
	
 نیروهای پایگاه ژاندارمری ماویان کامیاران چند حمله ضدانقلاب را تا ساعت 22:30 بدون تلفات نیروهای خودی دفع کردند.[18]
	
 ساعت 20:30، نیروهای ضدانقلاب به پایگاه زروار بانه تیراندازی کردند و یک بسیجی زخمی شد.[19]
	
 در عملیات مینیابی و پاکسازی جاده در حوالی کامیاران (کردستان)، 2 سرباز و یک بسیجی مجروح شدند.[20]
	
 یکی از پاسداران ایرانشهر (سیستان و بلوچستان) حین آموزش، مورد اصابت گلوله قرار گرفت و مجروح شد.[21]
	
 ساعت 02:00، یک مینیبوس تیپ زنجان (ارتش) به علت سرعت زیاد در تنگ فنی در جاده ملاوی - اندیمشک واژگون شد و 2 نفر از سرنشینان آن مجروح شدند.[22]
	
 ساعت 01:25، در پادگان مشکینشهر (اردبیل) آتشسوزی ایجاد شد و یک سرباز شهید و 2 نفر مجروح شدند. آتشسوزی که علت آن نامشخص است در ساعت 10:30 مهار شد.[23]
	
 اقدامات تروریستی ضدانقلاب در تهران و شهرستانها ادامه داشت: ساعت 17:00، مأموران کمیته انقلاب تهران بمبی را در خیابان ولنجک کشف و به کلانتری منتقل کردند که با انفجار بمب در حیاط کلانتری یک نفر از مأموران کمیته مجروح شد؛[24] ساعت 20:00، نیروهای کمیته انقلاب اسلامی، یک خانه تیمی را در نارمک (تهران) محاصره کردند. یک منافق (زن) ساکن خانه پس از پرتاب نارنجک، با پرتاب خود از طبقه دوم خودکشی کرد و کشته شد. یک کلت رولور و یک دستگاه گیرنده نیز به دست آمد؛ [25] اشرار یکی از اهالی روستای تیس از توابع چابهار (سیستان و بلوچستان) را به همراه خودرو در حوالی پاسگاه ریمدان چابهار گروگان گرفتند و برای آزادی وی، درخواست یک میلیون ریال پول کردند؛[26] یکی از دختران عضو سازمان مجاهدین خلق (منافقین) که با یکی از تیمهای این سازمان در ارتباط بود، با مقداری جزوات سازمانی و درونگروهی در زنجان دستگیر شد.[27]
	
 ستاد مشترک ارتش تلفات (شهید، مجروح، اسیر و مفقود) نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران را تا ساعت 8 امروز، 64.521 نفر اعلام کرد.[28]
[1]. سلیمانیخواه، نعمتالله، روزشمار جنگ ایران و عراق، ج 17 (بخش اول ـ نبرد در شیاکوه)، تهران، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس سپاه پاسداران، 1400، ص 463.
[2]. همان.
[3]. همان، ص 465.
[4]. سلیمانیخواه، نعمتالله، همان، ص 467؛ دهقان، احمد، گزارش روزانه جنگ، ج 3 ـ شش ماهه دوم سال 1360، تهران، مرکز نشر آثار شهید حسن باقری، 1389، ص 352.
[5]. پورداراب، سعید و فرهاد بهروزی، تقویم تاریخ دفاع مقدس، ج 17 ـ حماسه شیاکوه، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1389، ص 334.
[6]. پورداراب، سعید و فرهاد بهروزی، همان، ص 331.
[7]. سلیمانیخواه، نعمتالله، همان، ص 464.
[8]. همان، ص 463 و 464.
[9]. پورداراب، سعید و فرهاد بهروزی، همان، ص 332.
[10]. سلیمانیخواه، نعمتالله، همان، ص 464؛ بولتن خبرگزاری پارس، ش 297، 21 دی 1360، ص 40 و41 .
[11]. پورداراب، سعید و فرهاد بهروزی، همان، ص 332.
[12]. سلیمانیخواه، نعمتالله، همان، ص 464.
[13]. پورداراب، سعید و فرهاد بهروزی، همان، ص 333.
[14]. سلیمانیخواه، نعمتالله، همان، ص 474.
[15]. همان.
[16]. سلیمانیخواه، نعمتالله، همان، ص 473؛ پورداراب، سعید و فرهاد بهروزی، همان، ص 333.
[17]. سلیمانیخواه، نعمتالله، همان، ص 473.
[18]. سلیمانیخواه، نعمتالله، همان، ص 473؛ پورداراب، سعید و فرهاد بهروزی، همان، ص 333.
[19]. سلیمانیخواه، نعمتالله، همان، ص 474.
[20]. همان.
[21]. پورداراب، سعید و فرهاد بهروزی، همان، ص 335.
[22]. همان.
[23]. همان.
[24]. همان، ص 334 و 335.
[25]. همان، ص 335.
[26]. همان.
[27]. سلیمانیخواه، نعمتالله، همان، ص 475.
[28]. پورداراب، سعید و فرهاد بهروزی، همان، ص 335.
 
					 
				