یکشنبه 12 اسفند 1363؛ هزاروششصدوبیست‌وچهارمین روز جنگ تحمیلی
اصغر نعمتی
20 بازدید
نیروهای عراق در منطقه عمومی شاخ‌شمیران (کردستان عراق)، قصد پیشروی داشتند که با مقاومت نیروهای ایران و تحمل تلفات مجبور به عقب‌نشینی شدند. در این درگیری دو نفر به شهادت رسیدند.[1]
در تبادل آتش در دو سوی اروند بین نیروهای ژاندارمری و دشمن، دو نفر از نیروهای خودی مجروح شدند و یک لودر، یک کامیون، یک پست دیده‌بانی دشمن منهدم و تلفاتی به آنها وارد شد.[2]
با آتش دشمن در جبهه شرهانی (ایلام)، دو نفر از سربازان خودی مجروح شدند.[3]
با آتش دشمن در منطقه مهران (ایلام)، یک نفر شهید و دوازده نفر مجروح شدند و به شش خودرو، یک اتوبوس و دو آمبولانس و یک آرپی‌جی۷ خسارت وارد شد.[4]
توپخانه‌های عراق آبادان را هدف قرار دادند که بر اثر آن هفت منزل و چهار مغازه تخریب شد.[5]
براثر اصابت گلوله‌های توپخانه عراق به خیابان فردوسی فلکه دوم فرودگاه و حوالی فرمانداری در خرمشهر، چندین خانه و خودرو آسیب دید و دو نفر شهید و دوازده نفر زخمی شدند.[6]
چند فروند هواپیمای عراق در منطقه عمومی عملیات بدر (خوزستان)، چهار بار اقدام به بمباران جزایر شمالی و جنوبی مجنون کردند.[7]
ساعت ۱۰:۳۰، سه فروند هواپیمای دشمن، شرق جاده بهمنشیر منطقه آبادان را بمباران کردند.[8]
در ساعت ۲۲:۰۵ نیروهای پایگاه خواجه‌میر در محور بانه ـ کانی‌سور (کردستان) با ضدانقلاب درگیر شدند که تلفاتی به یگان‌های خودی وارد نشد.[9]
در درگیری نیروهای ستاد عملیات شهری سپاه پاسداران مهاباد (آذربایجان غربی) با افراد حزب دموکرات کردستان ایران در روستای پشت‌آب در جنوب این شهر، دو نفر از حزب دموکرات کشته شدند و یک نفر دستگیر شد.[10]
نیروهای خودی بر سر راه افراد کومله در اطراف سنندج، عملیات کمین اجرا کردند که دو نفر از آنها زخمی شدند.[11]
هفت نفر از افراد حزب دموکرات در منطقه جنوب میاندوآب (آذربایجان غربی) وارد یک روستا شده و دو نفر از اهالی را به جرم همکاری با جمهوری اسلامی به گروگان گرفته و پس از ضرب‌وشتم در بیابان رها کردند.[12]
اعضای چند شورای روستایی در منطقه باراندوز در جنوب ارومیه، به‌علت فشار و تهدید افراد حزب دموکرات از سمت خود استعفا دادند.[13]
ضدانقلاب مسلح از اهالی روستای گل‌تپه در شمال ارومیه زورگیری کردند.[14]
سه ضدانقلاب در بانه، سقز و ارومیه خود را به نهادهای نظامی و امنیتی معرفی و درخواست امان‌نامه کردند.[15]
اقدامات ضدانقلاب در تهران و شهرستان‌ها ادامه داشت: در تهران یک نارنجک به سوی منزل یکی از پاسداران پرتاب شد و خساراتی وارد آورد؛ شعارهایی روی دیوارهای خیابان مسعود (مشهد) نوشته شده و در آن از دانش‌آموزان خواسته شده علیه حکومت قیام کنند؛ در نهاوند یکی از نیروهای کمیته انقلاب اسلامی توسط ضدانقلاب به ضرب گلوله مجروح شد؛ در همدان یکی از نیروهای کمیته انقلاب اسلامی توسط یک منافق با شلیک دو تیر از ناحیه کتف راست مجروح شد.[16] در ساعت 9 دو موتورسوار در خیابان سینا (تهران) یک نارنجک دست‌ساز به داخل مغازه تعویض روغنی پرتاب کردند و متواری شدند. این انفجار تلفات و ضایعاتی نداشت؛ ساعت ۱۱:۳۰ یک قبضه اسلحه کمری با شانزده تیر فشنگ از یک کارگر در حوالی پل رومی (تهران) کشف و ضبط شد.[17]
بیست‌وهفت نفر از اسرای معلول عراق در حضور هیئت پزشکی جمعیت هلال احمر ترکیه مستقر در تهران، به آنکارا اعزام شدند تا به کشورشان بازگردند. افراد یادشده در مصاحبه‌هایی از وضعیت خود در دوره اسارت اعلام رضایت کردند.[18]
دفتر سازمان ملل متحد در تهران، بابت توزیع خلاصه گزارش هیئت اعزامی سازمان ملل متحد در مورد اسرای جنگی و تحریفات آن در نامه‌ای به طور رسمی عذرخواهی کرد. این خلاصه گزارش به نفع عراق تغییر ماهیت یافته بود. مدیر دفتر سازمان ملل در تهران موارد یادشده را اشتباه غیر عمدی و ناشی از نقص در تلکس ارسالی گزارش اصلی توصیف کرد.[19]
ستاد مشترک ارتش، تلفات ارتش، وزارت دفاع، ژاندارمری، شهربانی و عشایر گروه مشترک جنگ‌های نامنظم را تا ساعت ۸ صبح، 24061 شهید و 106425 مجروح، اسیر و مفقود اعلام کرد.[20]
[1]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا و سیدرضا صاحبی، روزشمار جنگ ایران و عراق- بازگشت به هور، کتاب سی‌و‌پنجم، تهران، مرکز اسناد و نحقیقات دفاع مقدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، 1399، ص443.
[2]. پورداراب، سعید، تقویم تاریخ دفاع مقدس- عملیات بدر، ج 55، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1398، ص411.
[3]. همان.
[4]. همان، ص412.
[5]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا، صاحبی، سیدرضا، همان، ص443.
[6]. همان.
[7]. همان.
[8]. همان.
[9]. پورداراب، سعید، همان، ص413.
[10]. لطف‌الله‌زادگان، علیرضا و سیدرضا صاحبی، همان، ص443.
[11]. همان.
[12]. همان.
[13]. همان.
[14]. همان.
[15]. همان.
[16]. همان، ص444.
[17]. پورداراب، سعید، همان، ص440.
[18]. همان، ص445.
[19]. همان، ص446.
[20]. پورداراب، سعید، همان، ص440.
